شبهه‌ی مجهول بودن نسب سید یمانی (علیه السلام)

شبهه‌ی مجهول بودن نسب سید یمانی (علیه السلام):

سوال: عشیره احمد الحسن که از سادات نیستند، پس چطور ایشان سید شده است؟

در پاسخ به این سوال باید گفت که اتفاقا سید یمانی یا همان احمد مذکور در وصیت پیامبر، باید تا پیش از اعلان دعوتش مجهول النسب باشد چراکه در غیر این‌صورت و اگر نسبش مشخص بود:

یا فرزند امام مهدی و از نسل ایشان بوده که در این‌صورت غیبت امام مهدی معنایی نداشته است.

و یا فرزند و از نسل امام مهدی نیست که در این‌صورت سوال پیش می آید که چطور مهدی اول است که با امام مهدی نسبتی ندارد؟!

پس مهدی اول باید خامل الاصل (مجهول النسب) باشد، همچنان‌که در روایات اهل بیت هم بدین نکته اشاره شده است.

در روایتی از امیرالمومنین آمده است:

" ..لا بد من رحى تطحن فإذا قامت على قطبها وثبتت على ساقها بعث الله عليها عبدا عنيفا خاملا أصله، يكون النصر معه أصحابه الطويلة شعورهم، أصحاب السبال، سود ثيابهم، أصحاب رايات سود، ويل لمن ناواهم .." (غیبت نعمانی، باب ۱۴، حدیث ۱۳)

" ...گریزی از چرخش آسیاب نیست و اگر بر پایه‌های خود استوار و ثابت شد، خداوند بنده ای بی‌باک که نسب او نامشخص است، بر آن مبعوث می‌کند پیروزی با او خواهد بود. اصحاب او دارای موهای بلند (شعور بالا) و سبیل‌های پر پشت (در نطق بسیار مستحکم) هستند. لباس‌هایشان سیاه است. آن‌ها صاحبان پرچم‌های سیاه می‌باشند. وای بر حال کسی که با آن‌ها مخالفت کند...".

همچنان‌که عرض شد دلیل مجهول النسب بودن هم این است که اگر مردم  می‌دانستند که امام مهدی (علیه السلام) جد ایشان است، یعنی در واقع امام زمان (علیه السلام) را از سال‌ها قبل می‌شناختند با این تعبیر به غیبت امام مهدی (علیه السلام) خدشه وارد می‌شد! چطور ایشان غایب می‌بودند با وجود این‌که مردم ایشان علیه السلام را می‌شناختند؟ بنابراین طبق روایات مهدی اول یا همان یمانی موعود باید مجهول الاصل باشد، یعنی تا پیش از اعلان دعوتش مردم اصلا نباید می‌دانستند که جد ایشان امام مهدی (علیه السلام) است.

همچنان‌که سید احمد الحسن (ع) همه در عشیره‌اش می‌دانستند که جد چهارم ایشان (امام مهدی) مجهول است یعنی همان‌طور که اهل بیت (علیهم السلام) فرموده بودند نسبش مجهول بود و خود ایشان نیز تا زمان مبعوث شدنشان به‌وسیله‌ی امام زمان (علیه السلام) از نسب خود (جد چهارم به‌قبل) مطلع نبودند.

در روایتی از امام صادق (ع) درباره این آیه "اذا تتلي عليه آياتنا قال اساطير الاوّلين" (مطففین، 13) (چون آيات ما بر او خوانده شود گويد اساطير و داستان پيشينيان است) آمده است:

«يعني تکذيبه بالقائم (عليه السلام) اذ يقول له لسنا نعرفک، و لست من ولد فاطمة (عليها السلام)، کما قال المشرکون لمحمّد (صلي الله عليه وآله)»

یعنی: "تکذیب قائم، زمانی‌که به حضرت قائم (ع) می‌گويند ما تو را نمی‌شناسيم و تو از فرزندان فاطمه (ع) نمی‌باشی، همچنان‌که مشرکین به محمد چنین گفتند". (مجمع احاديث الامام المهدي (عليه السلام)، ج 5، ص 457)

حال و پس از اثبات لزوم مجهول النسب بودن مهدی اول، سوال دیگری پیش می آید و آن این‌که: دراین‌صورت چگونه باید نسب ایشان و انتسابشان به امام مهدی اثبات گردد؟!

مسلما امکان شهادت خود امام عصر وجود ندارد، چرا که سید یمانی از علائم ظهورامام مهدی است که پیش از ظهور امام مهدی و در زمان غیبت ایشان می آید، و چنان‌چه امام مهدی خود بیایند و شهادت بدهند دیگر غائب نخواهند بود.

به‌علاوه در این‌صورت خودِ امام مهدی را چطور خواهیم شناخت و انتسابشان چگونه اثبات خواهد شد؟!

قطعا اگر مهدی اول حجیتش اثبات نشده باشد، نه راهی برای اثبات این است که ایشان فرزند امام مهدی (علیه السلام) هستند چون در زمان غیبت هستیم، و نه راهی برای نفی یا انکار این وجود دارد که او از اولاد امام مهدی (علیه السلام) است. اما زمانی‌که با قانون معرفت حجت (وصیت، علم، دعوت به حاکمیت خداوند) و با شهادت خداوند در ملکوت به حقانیت ایشان، ثابت شد که ایشان (علیه السلام) حجت خداوند است؛ وظیفه‌ی ما تصدیق ایشان (علیه السلام) در هر کلامیست.

بنابراین هیچ راهی باقی نمی‌ماند جز اینکه ابتدا حجیت شخص اثبات شود و سپس کلام او بدون مطالبه‌ی حجت و دلیل پذیرفته شود؛ چرا که او خود، حجت است. اثبات یا نفی نسب سید امکان ندارد مگر از رهگذر اثبات حجیت ایشان. به‌علاوه صرف‌نظر از آن، با اثبات حجیت ایشان و مهدی اول بودنشان، بالتبع و خودبه‌خود انتساب ایشان به امام مهدی هم ثابت خواهدشد.

والحمدلله

شبهه‌ی فاصله تولد سید احمد الحسن با امام عصر (ع)

شبهه‌ی فاصله تولد سید احمد الحسن با امام عصر (ع):

پدران و اجداد ایشان چند سال عمر کرده اند که ایشان پنجمین فرزند امام مهدی (ع) بعد از هزار و دویست سال است؟

در پاسخ این شبهه ابتدائا باید گفت "مگر قرار است امام عصر فقط هزار و دویست سال قبل و فقط یکبار  ازدواج کرده باشند؟!" متاسفانه عده ای گمان می‌کنند که غیبت امام مهدی (علیه السلام) به‌معنای نابود شدن یا ناپدید شدن ایشان بوده است! العیاذ بالله.

در روایتی در کتاب شریف غیبه نعمانی در خصوص غیبت امام عصر آمده است:

" ...و چنان‌چه زمین لحظه‌ای از حجت خدا خالی شود، زمین اهل خود را فرو می‌برد (پس حجت خدا در ایام غیبت وجود دارد)، ولی او مردم را می‌شناسد و مردم او را نمی‌شناسند، همچنان‌که یوسف مردم را می‌شناخت و آن‌ها او را نمی‌شناختند...". (غیبه نعمانی، باب ده، حدیث دو، صفحه ۱۴۲)

پس معنای غیبت امام، غیبت شخصیت است و نه عدم وجود شخص ایشان.

مرحوم میرزای نوری در کتاب شریف النجم الثاقب در پاسخ به شبهات پیرامون ازدواج و ذریه‌ی امام عصر و این‌که روایتی در این خصوص وجود ندارد، می‌فرمایند:

"...و پاسخ این شبهه بر منتقد بینا پوشیده نیست، و در بسیاری از روایات به این مسئله اشاره شده است. با این وجود عدم آگاهی از این روایات دال بر عدم وجود این روایات نیست... چگونه ممکن است امام عصر چنین سنت عظیمی از جد بزرگوارش که نسبت به انجام آن ترغیب و تاکید نموده و از ترک آن برحذر داشته، را ترک کند؟

مسلما سزاوار ترین فرد در اخذ و به‌جا آوردن سنت پیامبر، امام عصر است و تاکنون نیز کسی ترک این سنت (ازدواج و داشتن ذریه) را از خصوصیات امام عصر نشمرده است، و ما در این خصوص به ذکر دوازده روایت اکتفا می‌کنیم..." (برای ملاحظه روایات به کتاب النجم الثاقب، تالیف محدث نوری، جلد دو، صفحه ۶۸ به بعد مراجعه شود).

بنابراین هیچ قیدی در مورد زمان ازدواج امام زمان (علیه السلام) وجود ندارد که آن را منحصر به پیش از شروع غیبت کبری کند. با این وجود ایشان می‌توانستند در کل دوران غیبت مثلا چهارصد سال پیش ازدواج کرده باشند و این امر هیچ ارتباطی به ما ندارد. آیا ما حق کنکاش در زندگی خصوصی معصوم را داریم؟ مطلب مهم این است که با اثبات حقانیت سید احمد الحسن (علیه السلام) برای ما اثبات شده است که امام زمان (علیه السلام) حدود دویست سال قبل در بصره ازدواج کرده‌اند و عشیره‌ی آل المهدی از ذریه‌ی امام زمان (علیه السلام) در آن زمان هستند.

پس روشن است که تشکیل خانواده از سوی امام عصر در ایام غیبت کبری و داشتن اهل و عیال و ذریه، نه تنها مغایرتی با روایات اهل بیت (ع) ندارد بلکه بالعکس؛ روایاتی نیز در تایید این مطلب آمده است.

والحمدلله

موضع سید احمد الحسن درباره‌ی امام خمینی چیست؟

موضع سید احمد الحسن درباره‌ی امام خمینی چیست؟

اولا تعبیر امام برای ایشان صحیح نیست، چراکه امامِ حق و امامِ هدایت کننده به حق باید معصوم باشد که عصمت نیز با نص اثبات می‌شود.

 عن موسى بن جعفر عن أبيه عن جده عن علي بن الحسين عليهم السلام قال: الإمام منا لا يكون إلا معصوما وليست العصمة في ظاهر الخلقة فيعرف بها فلذلك لا يكون إلا منصوصا (معاني الاخبار، ص132/ بحار الانوار، ج 25، ص 194)

(امام کاظم (ع) از پدرش (ع) از جدش (ع) از امام علی ابن الحسین (ع) نقل می‌کند که:

امامی از ما نخواهد بود مگر معصوم باشد، و عصمت در ظاهر خلقت نیست که با آن شناخته شود؛ بخاطر همین امامی نخواهد بود مگر این‌که به او نص یا وصیت شده باشد).

سید احمدالحسن علیه السلام سید خمینی را شخصی می‌دانند که در مقابل ظلم طواغیت ساکت نبود.

ایشان در این خصوص می‌فرمایند:

« ....به‌درستي‌كه خداوند حقيقت اين علماى بى‌عمل را به شما نشان داد، آن زمانی که علمای عاملی را مبعوث کرد که ايشان را به مقداری از حق فراخواندند، پس با قتل و فراری دادن با آن‌ها مقابله کردند، شخصيتشان را كشتند و اين‌گونه برای طاغوتيان، زمينه‌ی قتل و تبعيد کردن آن‌ها را فراهم کردند و نمونه‌های بارز (علمای هدايتگر) زمان معاصر، سيد خمينى (ره) و سيد محمد باقر صدر و سيد محمد صادق صدر می‌باشند. كور شود چشمانى كه حقيقت را نمى‌بيند و يا از آن چشم‌پوشى مى‌كند...».

(خطبه‌ی حج)

پس کلام سید احمدالحسن (علیه السلام) در مورد سید خمینی این است که جزو علمای با عمل بوده و مقداری از حق را با خود به همراه داشته ولو اینکه اشتباهاتی نیز داشته است، و همچنان‌که مشخص است این کلام سید احمد الحسن (علیه السلام) به معنای تایید همه‌ی افعال سید خمینی نیست.

در نهایت سید خمینی هم مانند بقیه مکلف بوده و وظیفه داشته که حجت زمان خود را بشناسند.

والحمدلله

نظر صریح احمد الحسن درباره‌ی ولایت فقیه چیست؟

نظر صریح احمد الحسن درباره‌ی ولایت فقیه چیست؟

سید احمد الحسن (علیه السلام) در کتاب سرگردانی یا راه به سوی خداوند توضیح می‌دهند که در صورت نبودِ امام و نبودِ نایب خاص از سمت ایشان (یعنی بسته بودن باب ارتباط با امام)، مردم باید از فقیه واجد شرایط تبعیت کند، اما ایشان در بحث تفسیر آیه‌ی اکمال دین توضیح دادند که خلیفه‌ی الهی و یا فرستاده‌ی ایشان در هر عصری وجود دارد.

ایشان در تفسیر آیه‌ی اکمال دین می‌فرمایند: دین با وجود خلیفه‌ی منصب از سمت خداوند در هر زمان کامل شده است، بنابراین نیازی به این نیست که فقهای شیعه و سنی بر اساس ظن و گمان خود به تبیین آنچه بنظر خودشان نقص در دین است، بپردازند. حال اگر مردم برای پذیرش حجت خداوند قابل نبودند، خلیفه‌ی خداوند مغیب و صامت می‌شود، ولی در عصر غیبتش هم ایشان برای اتمام حجت برمردم، فرستادگانی در بین مردم دارند، اما صامت هستند چون قابلی در میان مردم وجود ندارد. در حقیقت خداوند بخاطر رحمت زیادش، آن فرستاده را مامور به ابلاغ نمی‌کند (تا مردمی که قابل نیستند، در صورت انکار ایشان جهنمی نشوند)، و اگر کسی در آن زمان واقعا قابل باشد امام خودش یا نایبش برای آن شخص حاضر می‌شود و هر آنچه که در امر دین لازم است را به او می‌رساند.

بنابراین سید احمد الحسن (علیه السلام) با بحث آیه‌ی اکمال دین بصورت مستدل و منطقی اثبات می‌کنند که هیچ زمانی وجود نداشته که حجت خداوند و نایبان خاص ایشان وجود نداشته باشند، پس همچنان‌که عرض شد کلام ایشان در کتاب سرگردانی در رابطه با ولایت فقیه، مطلق نبوده بلکه مشروط به شرطی بوده که البته هیچوقت محقق نشده است.

همچنین در سخنرانی‌شان در پالتاک اینطور فرمودند که ولایتی که برای فقیه ادعا می‌کنند، عقیده‌ای بدون دلیل است. ایشان در این خصوص می‌فرمایند:

«در ایران می‌گویند: فقیه ولایتی دارد که تجلی و تمثّل امتداد ولایت معصوم است و در زیر سایه‌ی ولایت فقیه، انتخابات جریان دارد یعنی حاکم اصلی مسلط بر خون و جان مردم نزد آن‌ها، همان فقیه است که آن‌ها مدعی ولایت برای او هستند. پس سخن ما با آن‌ها تفاوت دارد و در موضوع دیگری است. سخن ما با آن‌ها در مورد اصل این ولایت ادعایی برای فقیه است که آیا هیچ دلیلی بر این ولایت ادعایی وجود دارد یا خالی از هر گونه دلیل عقلی و نقلی است؟

طبعاً این همان اعتقاد ماست که آن ولایتی که برای فقیه ادعا می‌کنند، عقیده‌ای بدون دلیل است و این امر را در بحث تفسیر آیه‌ی اکمال الدین در برنامه «الملتقی الاسبوعی» معهد دراسات علیای نجف ارائه دادم و می‌توانید آن را بشنوید و مطالعه کنید و آنچه در آن‌جا پیرامون غیبت امام مهدی (علیه السلام) و ادعای کسانی که مدعی نیابت عامه در امر دین و ... هستند را بشنوید.» ۲۹.۱۰.۱۳۹۴

برای مطالعه‌ی بیشتر در این خصوص، تفسیر آیه‌ی اکمال دین از سید احمد الحسن را مطالعه نمایید.

والحمدلله