اعتقاد به مهدیین و تکلیف گذشتگان

اعتقاد به مهدیین و تکلیف گذشتگان:

یکی از سوالات رایج آن است که آیا ایمان به مهدیین علیهم السلام، مستلزم منحرف و گمراه دانستن مردم، پیش از ظهور ایشان نیست؟

پاسخ تفصیلی مجال گسترده‌ای می‌طلبد که در اینجا تنها به آن اشاره‌ می‌کنیم.

به نظر می‌رسد؛ گذشتگان در زمان حضور معصومین علیهم السلام مکلّف به درک تفاصیل این مسئله و ایمان به آن نبوده‌اند؛ لذا نسبت به ایشان، ایمان اجمالی به آنچه معصومین علیهم السلام فرموده‌اند، کافی بوده است. همانطور که در زمان رسول‌‌الله (ص) می‌بینیم گاه، حضرت به اجمال، اوصیای خود را چنین معرفی می‌نمودند:

علی، حسن و حسین و نُه فرزند حسین علیهم السلام . (نُه امام را به اجمال مطرح می‌نمودند). روایات با این مضمون زیادند: «ثم تسعه من ولد الحسین علیهم السلام... ». ^[1]

 درواقع، ایمانِ اجمالی به تمام آنچه رسولِ خدا (ص) و ائمه علیهم السلام فرمودند برای معاصرین ایشان کافی است. امتحان اصلی مردم درآن زمان، پذیرش و تسلیم در برابر امام زمان خویش است. از این رو، بسیاری از شیعیان نیز نام دوازده امام را پیش از رسیدن زمان آن‌ها نمی‌دانستند. گرچه گاه، نام دوازده امام و سایر جزئیات مربوط به امامت، برای خواص مطرح شده است.

روایات مهدیین علیهم السلام که مربوط به حکومت آخر‌الزمان است نیز به شکل پراکنده و به اجمال مطرح شده است. ایمان به تفاصیل مهدیین علیهم السلام در دولت مهدوی در آن زمان ضرورتی نداشته است. این موضوع به روشنی از کلمات اهل بیت علیهم السلام به دست می‌آید.

به عنوان مثال امام صادق (ع) بعد از شمردن دوازده امام و در جواب به پاسخِ سوال‌کننده که بعد از ایشان چه کسی متولّی دین خواهد بود؟ فرمودند: «همین مقدار برای تو کافی است».^[2] دقت کنید «کفایت می‌کند» غیر از «نفی پیشوایان» است.

 ایمان به همه تفاصیل، فرع بیان آن‌هاست که در گذشته اتفاق نیفتاده‌است. این گونه نیست که همه معارف دینی در هر زمانی بی‌پرده بیان شوند، تمام عالمان حوزه دین اتفاق نظر دارند که حقایق مهمِّ مورد نظر دین، جز در زمان مناسب و مطابق با حکمت الهی بیان نمی‌شوند.

تفاصیلی که در زمان ظهور حضرت مهدی (ع) برای اولین بار مطرح می‌شوند یا تبیینِ رموز روایات پیشین که جز برای معصومین علیهم السلام قابل فهم نبوده‌است، از جمله این حقایق هستند. ملاحظه روایات مربوط به آوردنِ «امر جدید، سلطان جدید و دعوت جدید»  با حضرت مهدی علیهم السلام در این خصوص راهگشا است.^[3]

توجه به مسئله هفتم که در ادامه ذکر خواهد شد، نیز یکی دیگر از ابعاد این موضوع را روشن خواهد نمود. (بسیاری از حوادث آخر الزمان، جزء متشابهات و اسرار اهل بیت (ع)  بوده است).

بنابر آنچه گذشت، هر انسانی باید خود مجموعه روایات مربوط به مهدیین علیهم السلام را ملاحظه کند تا ببیند آیا به یقین می‌رسد؟ و به تقلید در این امر خطیر اکتفاء ننماید؛ زیرا، با در نظر گرفتن احتمال وصایت اولیای صالح بعد از امام مهدی (ع) و امکانِ ارتباط ظهور با مهدی اول (ع)، این مسئله اعتقادی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار خواهد گردید.

همچنین بعد از اطّلاع از اینکه برخی از بزرگان و استوانه‌های مذهب تشیّع در گذشته - با ملاحظۀ برخی روایات و نه تمام اشارات روایی- در استمرار حکومت مهدوی در فرزند امام مهدی (ع) توقف نموده و هرگز آن را رد نکرده‌اند. لازم است شخص خود، در این امرِ اعتقادی از سرچشمه (یعنی منابع اصلی) تحقیق نماید و در روایات بسیاری که اکنون گرد آمده تأمّل نماید. در صورت تقلید در این امر خطیر و عدم تشخیص حق و گرفتار شدن در فتنه آخرالزمان، عذری از منظر عُقلا وجود نخواهد داشت.

از سوی دیگر، امام مهدی (ع) به سببِ ظلم به اهل بیت علیهم السلام و بی اعتنایی به اوامر الهی نسبت به اوصیاء رسول خدا (ص) از میان مسلمانان غایب گشتند و در نتیجه، مسئله مهدیین (اوصیای حضرت) علیهم السلام به تفصیل بیان نگشت و ایمان به این تفاصیل و امتحان مردم در این خصوص، موضوع نیافت و حکم به جهادی مستمرّ در برابر دشمنان نیز به تأخیر افتاد. علّت همۀ این امور چیزی نیست جز آماده نبودن امّت اسلام و نبودِ قابلیت در مردم.

 خداوند متعال از روی لطف و تفضلّش، این تکلیف را متوجه مردم نساخت تا با بر زمین ماندن آن، مستحقِّ عذاب نگردند.^([4])

تمام براهین و ادله عقلی و قرآنی و روایی که شیعه بر ضرورت اصلِ امامت اقامه نموده است، نیازِ دائمی جامعه به امام را اثبات می نماید. دنیای اسلام اعمّ از شیعه و سنّی در طول تاریخ با بحران‌ها و شدائد بسیاری مواجه بوده و هستند، مردم در میان تمام مصائب، اختلافات، بی اطلاعی‌ها و عدم تشخیص‌ها نیاز مُبرمی به امام داشته‌اند. می‌دانیم رابطه امام معصوم و جامعه همانند ارتباط سر با بدن است. حال آیا امام مهدی (ع) بر این همه درد و اختلاف و جهل، چشم فرو بسته و به مسئولیت خطیر خویش بی‌اعتنایی نموده و مردم را در سیل حوادث تلخِ روزگار غوطه‌ور دیده و اقدامی ننموده است؟!

خیر. امام، معصوم است و مطابق حکمت عمل می‌کند. درواقع، مسئولیتِ خالی‌بودنِ جای امام، متوجه مردمی است که پذیرای برنامه اصلاحی مهدی (ع) نبوده‌اند. به عبارت دیگر، فقدان ظرفیت لازم برای نصرت و پیشبرد اهداف بلند مهدی (ع)، مانع تحقّق دولت عدل الهی گشته است. این سخن مشهور که از روایات به دست آمده نیز گویای همین حقیقت است:

«هیچگاه، سیصد و سیزده نفر یار مخلص و مورد انتظار امام مهدی (ع) در یک زمان مجتمع نبوده‌اند»

از این رو، بی‌شک مجموع امت اسلامی شامل سنّی و شیعه (جز معدودی) در حقّ ائمه علیهم السلام کوتاهی و تقصیر نموده و از بهره مندی کامل وجود ایشان، محروم گشته‌اند.

خواجه نصیر‌الدین طوسی در این باره می‌‌نویسد: «عدمُه منّا» یعنی نبود و غیبت امام به خاطر ما مردم است. و علامه حلی در شرح عبارت فوق می‌گوید:

خدا امام را منصوب نموده و امام نیز به وظیفه خود عمل می‌نماید؛ ولی در صورتی که مردم به وظیفه خود، یعنی یاری و مساعدت امام عمل نکنند زمینه حضور امام منتفی گشته و امام، غایب می‌گردد.^([5])

بنابراین، اصل حضور امام در جامعه است و غیبت بر خلاف اصل است. ان‌شاء‌الله در مقاله دیگری با تبیین فلسفه غیبت امام مهدی (ع) زوایای دیگری از این بحث روشن خواهد شد.

پی نوشت ها :

[1]- صدوق، کمال الدین:ج1، ص257.

[2] - غیبت نعمانی: ص53.

[3]- (ر.ک. صدر، تاریخ الغیبه الصغری: ج3، ص443 -  455)؛ (نرم افزار نور، مهدویت).

[4]- ر.ک: سید احمدالحسن8، عقائدالاسلام: ص51 - 56، عربی.

[5]- (ر.ک: کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد: باب پنجم، مسئله اول).

آیا سید احمدالحسن از مکر دشمنانش می‌هراسد؟

آیا سید احمدالحسن از مکر دشمنانش می‌هراسد؟

سؤال : آیا سید احمدالحسن از مکر دشمنانش می‌هراسد اگر او فرستاده امام مهدی (ع) است و از جانب خداوند است چگونه از مکر دشمنانش آگاه نمی‌شود؟

پاسخ: خداوند متعال می‌فرماید:

بسم الله الرحمن الرحیم

(بگو من صاحب هیچ شر و خیری برای خود نیستم به خدا اگر به علم غیب آگاهی داشتم خیری فراوان برای خودم می‌آوردم و هیچ ضرری به من نمی‌رسید همانا من بیم دهنده‌ای آشکارم برای آنان‌که ایمان می‌آوردند).[1]

 و در داستان‌های قرآنی عبرتی است فراوان.. و حتی رسول اکرم (ص) و موسی (ع) و دیگر انبیاء از ترس جان و دعوت مبارک‌شان از مردم فرار می‌کرده‌اند. و در قرآن کاملا به وضوح به آن اشاره شده است.

پی نوشت :

-[1] الاعراف 187.

اخبار مهدیین در کتب اهل سنت

اخبار مهدیین در کتب اهل سنت:

- ابن ابی حاتم الرازی: ۱۴۷۶۹- يحيی بن ابی الخطيب از وليد بن مسلم ثنا صفوان بن عمرو از شريح بن عبيد از عمرو البکالی از کعب الاحبار: (هم اثنا عشر، فإذا كان عند انقضائهم فيجعل مكان اثني عشر اثنا عشر مثلهم وكذلك وعد الله هذه الأمة فقرأ: Pوَعَدَ اللَّه الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وعَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْO وكذلك فعل ببني إسرائيل.

(آنان دوازده تن هستند وقتی دوران آن‌ها تمام شد، به ازای اين دوازده تن، دوازده تن ديگر مشابه آن‌ها می‌آيند و به اين ترتيب خدا به اين اُمت وعده داد و سپس اين آيه را تلاوت کرد: (خدا به آنان که از شما ايمان آوردند و نيکوکار شدند، وعده داد که به طور قطع در زمين جانشين، گذشتگان‌شان کند، همان‌گونه که پيشينيان را جايگزين قبلی‌ها کرد) و همين گونه با بنی‌اسرائيل کرد).⁽[1]⁾

 - العينی توضيحی در باره‌ی (اثنا عشر اميرا...= دوازده امير...) می‌دهد و می‌گويد: (وقيل: يحتمل أن يكون اثنا عشر بعد المهدي الذي يخرج في آخر الزمان ... وعن كعب الأحبار: يكون اثنا عشر مهدياً ثم ينزل روح الله فيقتل الدجال).

(احتمال دارد که پس از مهدی آخرالزمان، دوازده تن بيايند... و از کعب الأحبار: دوازده مهدی است سپس روح الله نازل می‌شود و دجال را می‌کشد).⁽[2]⁾                          

و نيز بعضی روايت‌ها هستند که نعيم بن حماد المروزی در کتاب الفتن تحت عنوان (ما يکون بعد المهدي = بعد از مهدی چه خواهد شد) نقل کرده است:

- گويد: بن وهب از ابن انعم از ابی عبد الرحمن الحبلی از عبدالله ابن عمرو گويد: (حدثنا ابن وهب عن ابن أنعم عن أبي عبد الرحمن الحبلي عن عبد الله بن عمرو قال: ثلاثة أمراء يتوالون تفتح الأرضين كلها عليهم كلهم صالح؛ الجابر ثم المفرح ثم ذو العصب يمكثون أربعين سنة ثم لا خير في الدنيا بعدهم).

(بعد از مهدی سه تن می‌آيند که همه زمين‌ها به روی آن‌ها گشوده می‌شود که همه آن‌ها صالح‌اند: جابر و مفرح سپس ذوالعصب که چهل سال حکومت می‌کنند و پس از آن‌ها خيری در اين دنيا نيست).⁽[3]⁾

 و نيز گويد:

(يحيی بن عطار از سليمان ابن عيسی و علامتی در الفتن بود روايت است که: (بلغني أن المهدي يمكث أربعة عشر سنة ببيت المقدس ثم يموت ثم يكون من بعده شريف الذكر من قوم تبع يقال له منصور ببيت المقدس إحدى وعشرين سنة ... وهو الذي يخرج عليه المولى اسمه اسم نبي وكنيته كنية نبي ... ثم يقتل، ثم يملك من بعده هيم المهدي الثاني وهو الذي يقتل الروم ويهزمهم ويفتح القسطنطينة ويقيم فيها ثلاث سنين أربعة أشهر وعشرة أيام ثم ينزل عيسى بن مريم (ع) فيسلم الملك إليه).

(مهدی چهل سال در بیت ‌المقدس ساکن می‌شود سپس می‌ميرد و پس از او مرد شريفی از قوم تبع به نام منصور به مدت بيست و يک سال بر بیت ‌المقدس تسلط می‌يابد... و اوست که بر او پسری وارد می‌شود که هم اسم و هم کنيه پيامبر است... سپس کشته می‌شود و هيم که مهدی دوم است، ساکن می‌شود و اوست که با روم می‌جنگد و آنان را شکست می‌دهد و قسطنطنيه را فتح می‌کند و در آن سه سال و چهار ماه و ده روز می‌ماند سپس عيسی ابن مريم نازل می‌شود و پادشاهی را به عيسی (ع) می‌بخشد).^([4])

- و گويد:

رشدين از ابن لهيعه از ابی‌قبيل از عبد الله بن عمرو گويد: (بعد المهدي الذي يُخرج أهل اليمن إلى بلادهم ثم المنصور ثم من بعده المهدي الذي تفتح على يديه مدينة الروم).

(بعد از مهدی، آن کسی است که اهل يمن را از بلادشان بيرون می‌راند، سپس منصور و پس از او مهدی است که به دست او روم فتح می‌شود).⁽[5]⁾

- و گويد:

وليد ابن ابی عبدالله يکی از مواليان بنی‌اميه از محمد ابن حنفيه گويد: (ينزل خليفة من بني هاشم بيت المقدس يملأ الأرض عدلاً يبني بيت المقدس بناءا لم يبن مثله يملك أربعين سنة تكون هدنة الروم على يديه في سبع سنين بقين في خلافته ثم يغدرون به ثم يجتمعون له بالعمق فيموت فيها غماً، ثم يلي بعده رجل من بني هاشم ثم تكون هزيمتهم وفتح القسطنطينية على يديه ثم يسير إلى رومية فيفتحها ويستخرج كنوزها ومائدة سليمان بن داود عليهما السلام ثم يرجع إلى بيت المقدس فينزلها ويخرج الدجال في زمانه وينزل عيسى بن مريم (ع) فيصلي خلفه).

(خليفه‌ای از بنی‌هاشم بر بيت المقدس وارد می‌شود و زمين را پر از عدل می‌کند و در آن‌جا بنایی می‌سازد که مشابه آن ساخته نشده، چهل سال حکومت می‌کند و در هفت سال باقی‌مانده از حکومتش، با روم درگير می‌شود و به او خيانت می‌کنند و علیه او نيرو جمع می‌کنند و با غم در آن‌جا می‌ميرد. پس از او مردی از بنی‌هاشم والی می‌شود و شکست روم به دست اوست و قسطنطنيه را فتح می‌کند و روم و گنج‌های آن و مائده سليمان ابن داوود (ع) را می‌گشايد سپس به بيت المقدس باز می‌گردد و در آن ساکن می‌شود و دجال در زمان او خروج می‌کند و عيسی ابن مريم فرود می‌آيد و پشت او نماز می‌خواند).⁽[6]⁾

- گويد:

بن وهب از ابن لهيعه از حارث بن يزيد از عتبه بن راشد الصدفی از عبدالله بن حجاج از عبد الله ابن عمرو ابن عاص شنيده که می‌گويد: (الجابر ثم المهدي ثم المنصور ثم السلام ثم أمير العصب فمن استطاع أن يموت بعد ذلك فليمت).

(جابر سپس مهدی سپس منصور سپس السلام سپس امير العصب و هر که بتواند بعد از آن بميرد، شايسته است که اين‌گونه کند).

- از وهب از عبد الرحمن از زياد از ابی عبد الرحمن الحبلی از عبد الله ابن عمرو گويد: (ثلاثة خلفاء يتوالون كلهم صالح عليهم تفتح الأرضين أولهم جابر والثاني المفرج والثالث ذو العصب يمكثون أربعين سنة لا خير في الدنيا بعدهم ...).

(سه خليفه جانشين می‌شوند که همه‌شان صالح‌اند و زمين‌ها بر آن‌ها گشوده می‌شود اول آن‌ها جابر سپس المفرج و سپس ذو العصب هستند که چهل سال حکومت می‌کنند و در دنيا پس از آن‌ها خيری نيست...).

- الحکم بن نافع از جراح از ارطاه گويد: (بلغني أن المهدي يعيش أربعين عاماً ثم يموت على فراشه ثم يخرج رجل من قحطان مثقوب الأذنين على سيرة المهدي بقاؤه عشرين سنة ثم يموت قتلاً بالسفاح، ثم يخرج رجل من أهل بيت النبي صلى الله عليه وسلم مهدي حسن السيرة يفتح مدينة قيصر وهو آخر أمير من أمة محمد صلى الله عليه وسلم ثم يخرج في زمانه الدجال وينزل في زمانه عيسى بن مريم (ع)...).

(مهدی چهل سال حکومت می‌کند و بر تختش می‌ميرد و پس از او مردی از قحطان خارج می‌شود که گوش‌هایش سوراخ است و بر سيره مهدی است و بيست سال حکومت می‌کند و مردن وی با قتل صورت می‌گيرد (السفاح) سپس مردی از اهل ‌بیت نبی J خارج می‌شود که مهدی خوش‌سیرت است و شهر قيصر را می‌گشايد و او آخرين امير از اُمت محمد J است و در زمان او دجال خارج می‌شود و در آن زمان عيسی ابن مريم فرود می‌آيد).⁽[7]⁾

- و گويد:

حکم بن نافع از جراح از ارطاه نقل می‌کند: (بعد المهدي رجل من قحطان مثقوب الأذنين على سيرة المهدي حياته عشرون سنة ثم يموت قتلاً بالسلاح، ثم يخرج رجل من أهل بيت أحمد صلى الله عليه وسلم حسن السيرة يفتح مدينة قيصر وهو آخر ملك أو أمير من أمة أحمد صلى الله عليه وسلم ويخرج في زمانه الدجال وينزل في زمانه عیسی (ع)).

(بعد از مهدی مردی از قحطان است که گوش‌هایش سوراخ می‌باشد، بر سيرت مهدی است و بيست سال حکومت می‌کند و با اسلحه به قتل می‌رسد سپس مردی از اهل‌ بیت احمد J که خوش‌سیرت است شهر قيصر را می‌گشايد و او آخرين پادشاه از اُمت محمد است و در زمان او دجال خارج می‌شود و عيسی (ع) نزول می‌کند).^([8])

[1]. تفسير القرآن العظيم: ج۸ ص۲۶۲۸.

[2]. عمدة القاري: ج ۲۴ ص ۲۸۲.

[3]. الفتن: ص۲۴۲.

[4]. الفتن: ص۲۴۳.

[5]. الفتن: ص۲۴۴.

[6]. الفتن: ص۲۴۶.

[7]. الفتن: ص۲۴۸-۲۴۷.

[8]. الفتن: ص۲۵۱.

هجوم به مکتب سید احمدالحسن در نجف اشرف

هجوم به مکتب سید احمدالحسن در نجف اشرف:

بسم الله الرحمن الرحيم ، الحمد لله رب العالمين، وصلى الله على محمد وآله الأئمة والمهديين وسلم تسليماً
خداوند سبحان می فرماید:
{يا أيها الذين آمنوا كونوا قوامين لله شهداء بالقسط ولا يجرمنكم شنآن قوم على ألا تعدلوا اعدلوا هو أقرب للتقوى واتقوا الله إن الله خبير بما تعملون}
ای کسانی که ایمان آوردید برای خدا قیام کنید وبه عدالت گواهی دهید ونباید دشمنی شما باگروهی مانع عدالت تان شود عدالت پیشه کنید این به تقوی نزدیکتر است واز خدا پروا کنید زیرا خدا به آنچه انجام می دهید آگاه است[المائدة:8].
در شهر امیرالمومنین ع، شهر علم وعلماء، کعبه علم ومعرفت وولایت برای عالم، نجف اشرف، بر موسسه دینی محترمی بدون هیچ مجوز شرعی یا قانونی هجوم آوردند، و آن هم به طریقی به دور از هر فطرت انسانی چه برسد به آموزه های دینی!
هجوم به مکتب سید احمد الحسن ع در صبح روز جمعه 30 / 6 / 2017，م از طرف نیروهای مسلح نظامی امنیتی اتفاق افتاد، درب ها و اموال مکتب را شکستند وهمه آنچه بود از وسائل الکترونیکی و چاپ و ضبط را مصادره کردند، وتمام نگهبان ها وکارمندان مکتب را بازداشت نمودند و به سوی ساختمان اداره امنیت در نجف اشرف بردند و همچنین به ساختمان حوزه علمیه و دانشکده تخصصی دروس دینی و لغوی بدون اطلاع حمله ور شدند و اموال آنجا را نیز مصادره کردند بدون اینکه بدانیم سبب این هجوم ناگهانی و دستگیری ها چه بوده وبه چه مجوز قانونی و قضائی این چنین هجوم ناصواب وبه دور از حکمت وصواب اتفاق می افتد.
و ناگهان بعضی از شخصیت های ما از انصار امام مهدی ع را متهم می کنند که ایشان به #تظاهرات شب جمعه برای مطالبه درست شدن برق در شهر نجف اشرف خارج شده اند!
در زمانی که اصلا مکتب و مدیران آن از وجود تظاهرات در نجف اطلاع نداشته اند مگر بعد از پخش اخبار آن از طریق رسانه های اطلاع رسانی الکترونیکی، پس آنچه در شب جمعه ازحوادث آن شب اتفاق افتاد هیچ ارتباطی به ما ندارد.
و همگان باید بدانند سیاست شانه خالی کردن از مسئولیت امروز برای همه عراقی های شریف واضح وآشکار گردیده است، پس برای مسئولین عادی شده است که عموم مردم از کوتاهی ها ومحرومیت ها در حق هموطنان شان را پیگیری نمی کنند که از ساده ترین لوازم زندگی باکرامت است وسعی در پیدا کردن گوسفند قربانی برای اینکه شکست ها وکوتاهی هایشان را برگردن او بیندازند که اینطور القا کنند که ما نیروی خرابکار و شورشی هستیم؛
در حالی که عراقی ها به خوبی می دانند چه کسی اصلاح امور و خدمت به مردم عراق را می خواهد؛ آنها عراقی هستند که این زندگی و فساد حکومت حرمت آنها را از بین برده و آنها نیازمند جیزی هستند که به آنها رمق بدهد.
از حکومت مرکزی و حکومت محلی نجف و همه کسانی که وحدت جامعه عراق و مقابله با فتنه و ظلم را می خواهند مطالبه می کنیم کسانی که به مکتب سیداحمدالحسن (ع) در نجف اشرف حمله کرده و آن را هتک حرمت نموده و همه اموال آن را بردند و بدون هیچ مجوزی آن را تخریب کردند را محاکمه کنند و از آنها می خواهیم حد و مرزی تعیین کنند برای نیروها و و شخصیات با نفوذ و هر کسی که از اسم حکومت و نیروهای امنیتی برای ظلم به هموطنان بی گناه سوء استفاده می کند؛
چرا که وظیفه حکومت برقراری امنیت و حفظ کرامت هموطنان بدون در نظر گرفتن فکر و عقیده اوست
و وظیفه حکومت توقف تفکر فرعونی است که خداوند از آن اینطور حکایت کرده : {قال آمنتم له قبل أن آذن لكم إنه لكبيركم الذي علمكم السحر؛ (فرعون) گفت آیا قبل از اینکه به شما اجازه بدهم به او ایمان آوردید؟ او بزرگ شماست که به شما سر را آموخت}
هر کسی که با انگیزه های شخصی با ما دشمنی می کند را به خدا واگذار می کنیم و به دفاع خدا از ما راضی هستیم همانطور که در حدیث قدسی که از امام صادق ع نقل است :
(إنَّ في التوراة مكتوباً: يا ابن آدم اذكرني حين تغضب أذكرك عند غضبي ، فلا أمحقك فيمن أمحق وإذا ظلمت بمظلمة فارضَ بانتصاري لك ، فإنَّ انتصاري لك خير من انتصارك لنفسك؛
در تورات نوشته است: ای فرزند آدم مرا زمانی که خشمگین می شوی یاد کن، زمانی که من خشمگین می شوم تو را یاد می کنم و تو را جزو کسانی که مورد خشم قرار من هستند قرار نمی دهم؛ و زمانی که مورد ظلم قرار گرفتی به یاری من راضی باش، چرا که یاری من برای تو بهتر از یاری تو برای خودت است)

مكتب السيد احمدالحسن النجف الأشرف
تاریخ : 7/شوال/1438

منبع : https://goo.gl/VBf3ER