شبهات حول قرآن ; بررسی آیات جهاد در قرآن - عیسی و جهاد

شبهات حول قرآن ; بررسی آیات جهاد در قرآن - عیسی و جهاد:

بارهاشده است که مسیحیان را دیده‌ایم که در مقابل مسلمانان از موضوع عدم جهاد عیسای مسیح و عدم پیکار وی سخن به میان آورده‌اند تا در راستای آن اثبات نمایند که عیسای مسیح مخالف جهاد بوده و منادی صلح و آرامش بوده است و اسلام این‌چنین نبوده است؛ به برکت احمدالحسن به‌ این ادعای آنان جواب خواهیم داد؛ اما در این قسمت سخن احمدالحسن را تقدیم شما خواهیم نمود که از هر حیث بسیار مفید و قابل‌توجه می‌باشد، ایشان در بخشی از سخنانشان دریکی از کتبشان این‌گونه فرمودند:

(آیا (عیسی (ع)) نگفت هر کس می‌خواهد دنباله‌رو من باشد، صلیبش را با خودش حمل کند؟! به اعتقاد شما او از این سخن چه قصدی داشت؟ آیا می‌توانی این‌گونه تصور کنی که منظور او این بوده هر که می‌خواهد از او از حقی که از سوی خدا سبحان آورده است، پیروی کند، حق را تسلیم کافران کند تا او را بکشند و به صلیب بکِشند؟! یا منظور او از این سخن که (هرکسی می‌خواهد از من پیروی کند، باید صلیبش را با خودش حمل کند) قیام علیه کفر و ظلم و عصیانگری می‌باشد؟!

غیر از پیشوایان کفر و گمراهی و سرکشی، کس دیگری با عیسی (ع) به نبرد برنخاست؛ چه پیشوایان علمای بی‌عمل یا رومیان. جنگ و نبرد به عِده و عُده نیاز دارد درحالی‌که به همراه عیسی (ع) هیچ عِده و عُده‌ای نبود و آن‌کسانی هم که به او ایمان آورده بودند، چه کسانی بودند و چقدر آماده بودند که زندگی خودشان را فدای او نمایند؟! پاسخ این سؤال را پیدا کن، در این صورت خواهی دید که عیسی (ع)چاره‌ای جز پناه بردن به خدا سبحان نداشت تا او را به‌سوی خودش بالا ببرد. آیا عیسی (ع) از کسانی که ادعای ایمان آوردن به او را داشتند نخواست که از پرداخت مالیات (سکه‌ها) به قیصر خودداری کنند؟! آیا آن‌ها خودداری نمودند؟!! آنان او را در چنین فرمانی تنها گذاشتند؛ پس یاری ندادنش در جنگ و نبرد از سوی آن‌ها بسیار واضح‌تر و آشکارتر می‌باشد.

باید در مقولۀ دعوت‌های فرستادگان علیهم السلام به‌دقت نظر بیفکنی؛ اینکه عیسی (ع) با شمشیر در برابر دشمنان خدا نایستاد به‌ این معنی نیست که انبیای الهی که در برابر دشمنان خدا قیام مسلحانه نمودند، بر باطل بودند؛ که هرگز چنین نیست، سلام‌وصلوات خدا بر همه‌شان باد. من در نوشته‌های پیشین، بارها گفته‌ام:

همانا دعوت عیسی (ع) به‌سوی خدا سبحان و متعال، خصوصیت‌ها و شرایط محیطی ویژه‌ای داشت که آن را در ردۀ مشکل‌ترین دعوت‌های الهی قرار می‌دهد. عیسی (ع) با مردمی که بت‌های سنگی را پرستش می‌کردند، روبرو نشد و همچنین با قومی که کافر به خدا باشند نیز مواجه نگردید، بلکه با مردمی روبه‌رو شد که ادعای توحید و ایمان به خدا و انبیای او را داشتند، با علمای بی‌عمل یهود که ادعای اصلاح‌گری داشتند و مردم را این‌گونه متوهم کرده بودند که آن‌ها وارثان انبیای فرستاده‌شدۀ پیشین علیهم السلام می‌باشند و درعین‌حال، با رومیان بت‌پرست که سرزمین مقدس را اشغال کرده بودند، سازش می‌کردند.

عیسی (ع) آمد تا با این گمراهانِ گمراه‌کننده مواجه شود. علمایی که مردم، آنان را علمای اصلاح‌گری که تمثیلی از موسی (ع) و انبیاء علیهم السلام بودند، می‌دانستند و هیچ راهی برای رسوا کردن و بیان فساد و گمراهی آنان نبود جز زهد و پرهیزگاری عیسی (ع) و درد و رنج به صلیب کشیده شدن که قساوت قلب آن‌ها و دور بودنشان از رحمت الهی که مدعی آن بودند را آشکار نمود).^([1])

بنابراین عیسی اگر می‌توانست علیه دشمنان خدا جهاد می‌کرد، افسوس که بسیاری از یارانش او را رها کردند.([2]) و تنها حواریون ماندند و حتی در آخرین ساعات طبق (متی 26: 33 – 34) مکالمه‌ای بین پطرس (یکی از حواریون عیسای مسیح) و عیسای مسیح شکل می‌گیرد که بدین گونه است:

(۳۳ پطرس در جواب وی گفت: هرگاه همه درباره تو لغزش خورند، من هرگز نخورم. ۳۴ عیسی به وی گفت: هرآینه به تو می‌گویم که در همین شب قبل از بانگ زدن خروس، سه مرتبه مرا انکار خواهی کرد!).

و در اینجا دوباره سخن احمدالحسن را برای یادآوری خواهیم آورد که بیان نمود:

(به همراه عیسی (ع) هیچ عِده و عُده‌ای نبود و آن‌کسانی هم که به او ایمان آورده بودند، چه کسانی بودند و چقدر آماده بودند که زندگی خودشان را فدای او نمایند؟! پاسخ این سؤال را پیدا کن، در این صورت خواهی دید که عیسی (ع) چاره‌ای جز پناه بردن به خدا سبحان نداشت تا او را به‌سوی خودش بالا ببرد).([3]

[1]- احمدالحسن، پاسخ‌های روشنگرانه، ج. 2، صص. 122 - 123.

[2]- یوحنا 6: 56 - 69.

[3]- احمدالحسن، پاسخ‌های روشنگرانه، ج 2، ص 122.

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت

شبهات حول قرآن ; بررسی آیات جهاد در قرآن - جهاد در کتاب مقدس (قسمت دوم)

شبهات حول قرآن ; بررسی آیات جهاد در قرآن - جهاد در کتاب مقدس (قسمت دوم)

احمدالحسن در کتاب «جهاد درب بهشت است» آیاتی از عهد قدیم را می‌آورد که در آن از جهاد پیامبر خدا، یوشع بن نون سخن به میان آمده است، و در آن آیات صراحتاً اشاره‌شده است که وی مطابق بافرمان خدا عمل می‌نمود.

برای نمونه یک مجموعه از آیاتی که احمدالحسن در کتاب خود آورده است، آیات (یوشع 10: 34 - 43) است:

(۳۴ و یوشع با تمامی اسراییل از لاخیش به عَجْلون گذشتند و به مقابلش اردو زده، با آن جنگ کردند. ۳۵ و در همان روز آن را گرفته، به دم شمشیر زدند و همة کسانی را که در آن بودند در آن روز هلاک کرد چنان‌که به لاخیش کرده بود. ۳۶ و یوشع با تمامی اسراییل از عَجْلون به حَبْرُون برآمده، با آن جنگ کردند. ۳۷ و آن را گرفته، آن را با ملکش و همة شهرهایش و همۀ کسانی که در آن بودند به دم شمشیر زدند، و موافق هر آنچه که به عَجْلون کرده بود کسی را باقی نگذاشت، بلکه آن را با همة کسانی که در آن بودند، هلاک ساخت. ۳۸ و یوشع با تمامی اسراییل به دَبیرْ برگشت و با آن جنگ کرد. ۳۹ و آن را با ملکش و همة شهرهایش گرفت و ایشان را به دم شمشیر زدند، و همة کسانی را که در آن بودند، هلاک ساختند و او کسی را باقی نگذاشت؛ و به‌طوری‌که به حبرون رفتار نموده بود به دَبیرْ و ملکش نیز رفتار کرد، چنان‌که به لِبْنَه و ملکش نیز رفتار نموده بود. ۴۰ پس یوشع تمامی آن زمین یعنی کوهستان و جنوب و هامون وادی‌ها و جمیع ملوک آن‌ها را زده، کسی را باقی نگذاشت و هر ذی نفس را هلاک کرده، چنان‌که‌ یهُوَه، خدای اسراییل، امر فرموده بود. ۴۱ و یوشع ایشان را از قادش بَرْنیع تا غَزّه و تمامی زمین جوشَن را تا جَبَعُون زد. ۴۲ و یوشع جمیع این ملوک و زمین ایشان را در یک‌وقت گرفت، زیرا که یَهُوَه، خدای اسراییل، برای اسراییل جنگ می‌کرد. ۴۳ و یوشع با تمامی اسراییل به اردو در جِلْجال مراجعت کردند).

نمونه‌ای دیگر که احمدالحسن آن ‌را در کتاب خویش آورده است، آیات (یوشع 11: 1 – 23) می‌باشد که در آن از جهاد و پیکارهای یوشع بن نون، سخن به میان آمده است.

حال آیا این از دورویی نیست که باوجود آیات بسیاری در ارتباط با جهاد در کتاب مقدس، از آن چشم‌پوشی نماییم و به قرآن طعنه وارد نماییم؟!

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت

شبهات حول قرآن ; بررسی آیات جهاد در قرآن - جهاد در کتاب مقدس (قسمت اول)

شبهات حول قرآن ; بررسی آیات جهاد در قرآن - جهاد در کتاب مقدس (قسمت اول)

پس از ارائه توضیحات احمدالحسن در ارتباط با جهاد در قرآن، سخن ایشان را در ارتباط با جهاد انبیاء الهی، در کتابی دیگر ارائه خواهیم نمود، او فرمود:

(تاريخ انبياء و فرستادگان علیهم السلام پیش روی شما است تورات، انجیل و قرآن را ورق بزن تا دریابي که موسی (ع) شمشیر برمی‌دارد و مُهیّای ورود به سرزمین مقدس می‌شود، یوشع بن نون (ع) شمشیر برمی‌گیرد و به سرزمین مقدس وارد می‌شود...).^([1])

همچنین فرمودند:

(متون دالّ بر جهاد و پیکار درراه خدا در تورات فعلي، وجود دارند؛ متوني که یهودیان و مسیحیان به آن معترف مي‌باشند به‌قدری زیاد است که در این مختصر نمي‌گنجد؛ اما مانعي ندارد اگر متني از این جمله را برای بهره‌مند شدن از آن بیان کنیم؛ و چه‌بسا بهتر باشد به اولین کسی که پس از پیامبر خدا موسي پسر عمران (ع) که تورات را آورد، برای اعتلای کلمة الله سبحان و تعالی درراه خدا جهاد و پیکار کرد سری بزنیم؛ یعنی یوشع بن نون (ع) وصی موسی (ع)).^([2])

در قسمت‌های بعدی نمونه‌ای از آیاتی که احمدالحسن در کتاب خود آورده است را ارائه خواهیم نمود.

[1]- احمدالحسن، جهاد درب بهشت است، صفحه 23

[2]- احمدالحسن، جهاد درب بهشت است، صفحه 25

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت

شبهات حول قرآن ; بررسی آیات جهاد در قرآن - قسمت دوم

شبهات حول قرآن ; بررسی آیات جهاد در قرآن - قسمت دوم

در قسمت پیشین سخنان احمدالحسن را در ارتباط با آیات جهاد در قرآن ارائه نمودیم، در این قسمت توضیحات دیگری از ایشان را ارائه خواهیم نمود؛ احمدالحسن بیان نمود:

(به‌ این نکته توجه داشته باشید که اسلام و دین الهی، دین را از سیاست جدا نمی‌داند، بلکه حکومت و سیاست را بخشی از دین می‌شمارد، و در آخر بسیاری از آیات در قرآن یک سری قوانین نظامی که حقوق یک سرباز را در نبرد نشان می‌دهد را روشن کرده و نیز اعمالی که اجازه دارد در قبال کسی که با او می‌جنگد، انجام دهد، و انسان مؤمن کسی را نمی‌کشد -حتی کسی که با او مبارزه می‌کند- مگر به امر خدا تا پاداش گیرد، و بدین سبب خدا متعال قانونی برای مؤمنان در میدان جنگ برای مبارزه کردن باکسانی که با آن‌ها مبارزه می‌کنند قرار داده است، و این امر را درآیات قرآنی روشن کرده است، همان‌طوری که کشورها -در حال حاضر و قبل از آن- قوانینی برای ارتش خود تصویب می‌کردند و حقوق سربازان خود را در میدان جنگ، آنچه که اجازه دارند و آنچه که اجازه ندارند را تبین می‌کنند... الی‌آخر.

سوم:

(به‌زودی جمعیت دیگری را می‌یابید که می‌خواهند هم از ناحیه شما در امان باشند، و هم از ناحیه قوم خودشان هر زمان آنان را به‌سوی فتنه بازگردانند، با سر در آن فرو می‌روند! اگر از درگیری با شما کنار نرفتند و پیشنهاد صلح نکردند و دست از شما نکشیدند، آن‌ها را هر جا یافتید اسیر کنید و به قتل برسانید! آن‌ها کسانی هستند که ما برای شما، تسلط آشکاری نسبت به آنان قرار داده‌ایم).^([1])

در این آیه اشکال کجاست؟

این آیه بر مبارزه علیه کافری که از اذیّت کردن مؤمنان دست برنمی‌دارد و تحریک می‌کند. علاوه بر آن، آیۀ قبل از آن، از همان سوره بیانی بر آتش‌بس باکسی که خواستار صلح بوده و با مؤمنان جنگی نداشته و خواهان اذیت آن‌ها نبوده تجویز کرده است:

(مگر كسانى كه با گروهى كه ميان شما و ميان آنان پيمانى است، پيوند داشته باشند، يا نزد شما بيايند درحالی‌که سينه آنان از جنگيدن با شما يا جنگيدن با قوم خود، به تنگ آمده باشد. و اگر خدا مى‌خواست، قطعاً آنان را بر شما چيره مى‌كرد و حتماً با شما مى‌جنگيدند. پس اگر از شما كناره‌گيرى كردند و با شما نجنگيدند و با شما طرح صلح افكندند، خدا براى شما راهی بر آنان قرار نداده است).^([2])

چهارم:

(و هنگامی‌که با کافران در میدان جنگ روبه‌رو شدید گردن‌هایشان را بزنید، تا به‌اندازه کافی دشمن را در هم بکوبید؛ در این هنگام اسیران را محکم ببندید؛ سپس یا بر آنان منت‌گذارید یا در برابر آزادی از آنان فدیه بگیرید؛ تا جنگ بار سنگین خود را بر زمین نهد، برنامه ‌این است! و اگر خدا می‌خواست خودش آن‌ها را مجازات می‌کرد، اما می‌خواهد بعضی از شمارا با بعضی دیگر بیازماید؛ و کسانی که درراه خدا کشته شدند، خدا هرگز اعمالشان را از بین نمی‌برد!).^([3])

معنى: این آیه بعضی از حقوق سربازان مؤمن -در لشکر اسلامی- در هنگام جنگ و در میدان جنگ روشن می‌کند، و این حق رادارند با کافری که با آن‌ها نبرد می‌کند بجنگند. و نیز این آیه روشن می‌کند که آن‌ها حق‌دارند اسیر کنند و در برخورد با اسیران، آزادی به آن‌ها می‌دهد؛ که اسیران را بدون مقابل هیچی آزاد کنند، یا با اسیران خود مبادله کنند، یا مقابلشان غرامت بگیرند... الی‌آخر.

در این آیه اشکال کجاست و به تحقیق گفتیم که قرآن عبارت است از قانون الهی و فقط برای عبادت نیست، بلکه سیاست و حکومت الهی و حقوق مؤمنان و آنچه بر آن‌ها واجب است را روشن می‌کند).^([4])

[1]- نساء: 91

[2]- نساء: 90

[3]- محمد: 4

[4]- احمدالحسن، سیزدهمین حواری، صفحه 27 – 28

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت