مردمانِ زمان های آخر

مردمانِ زمان های آخر

بعد از آوردن آیاتی در روشن شدن روزگار زمان های آخر در قسمت های قبل، آیاتی دیگر  را در رابطه با مردمانِ زمان های آخر، در این قسمت خواهیم آورد و این آیات نیاز به شرح ندارد چراکه حقیقت قابل ملموس امروز ما میباشد !

در [2 تیموتائوس 3 : 1 - 9] آمده است:

«۱ اما این را بدان که در ایام آخر زمانهای سخت پدید خواهد آمد، ۲ زیرا که مردمان، خودپرست خواهند بود و طماع و لاف زن و متکبر و بدگو و نامطیع والدین و ناسپاس و ناپاک ۳ و بی الفت و کینه دل و غیبت گو و ناپرهیز و بی مروت و متنفر از نیکویی ۴ و خیانت کار و تند مزاج و مغرور که عشرت را بیشتر از خدا دوست می‌دارند؛ ۵ که صورت دینداری دارند، لیکن قوت آن را انکار می‌کنند. از ایشان اعراض نما. ۶ زیرا که از اینها هستند آنانی که به حیله داخل خانه‌‌‌ها گشته، زنان کم عقل را اسیر می‌کنند که بار گناهان را می‌کشند و به انواع شهوات ربوده می‌شوند. ۷ و دائما تعلیم می‌گیرند، لکن هرگز به معرفت راستی نمی‌توانند رسید. ۸ و همچنان که ینیس و یمبریس با موسی مقاومت کردند، ایشان نیز با راستی مقاومت می‌کنند که مردم فاسدالعقل و مردود از ایمانند. ۹ لیکن بیشتر ترقی نخواهند کرد زیرا که حماقت ایشان بر جمیع مردم واضح خواهد شد، چنانکه حماقت آنها نیز شد».

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت

ایمان در زمان های آخر

ایمان در روزگارِ زمان های آخر

در (1 تیموتائوس 4: 1) آمده است:

(ولیکن‌ روح‌ صریحاً می‌گوید که‌ در زمان آخر بعضی‌ از ایمان‌ برگشته‌، به‌ ارواح‌ مضل و تعالیم‌ شیاطین‌ اصغا خواهند نمود).

و در (2 تیموتائوس 4: 3 - 4) آمده است:

(۳ زیرا ایامی می‌آید که تعلیم صحیح را متحمل نخواهند شد، بلکه برحسب شهوات خود خارش گوش‌ها داشته، معلمان را بر خود فراهم خواهند آورد، ۴ و گوش‌های خود را از راستی برگردانیده، به‌سوی افسانه‌‌‌ها خواهند گرایید).

در این روزگار کسی که اندکی در میان مردم باشد به‌ این موضوع باورمند خواهد شد که بسیاری با سوءاستفاده از نام خدا، مسیر بدعت و گناه را می‌پیمایند، امروز مراسم ازدواج همجنس‌بازان مرد با مرد و زن با زن برخلاف ارادۀ خدا در کلیساهای مختلف و توسط کشیشان انجام می‌شود و عده‌ای بر طبق امیال و شهوات خویش برای پرشور شدن کلیسای خود دست به هر عملی می‌زنند و به تفاسیر بسیار دور از کتاب مقدسشان روی آورده‌اند.

گویا کلام عیسی مسیح را با تمام قلبشان نپذیرفته و آن را درک نکرده‌اند و نمی‌خواهند درک کنند که ارادۀ خدا است که مهم است و نه ارادۀ مردم! و این‌گونه رضایت شهوت‌رانان را به‌راحتی بر رضایت خدا ترجیح می‌دهند، چنانکه در (متی 7: 21) آمده است:

(نه هر که مرا ’سرورم، سرورم‘ خطاب کند به پادشاهی آسمان راه یابد، بلکه تنها آن که ارادۀ پدر مرا که در آسمان است، به جا آوَرَد.).

و چه زیبا در عهد قدیم، در (امثال 24: 9) آمده است :

(فکر احمقان گناه است ...)

و عیسی مسیح طبق آنچه که در متی فصل هفت آمده است این‌گونه اشاره می‌کند که فقط با عبور از در تنگ می‌توان به حضور خدا رسید یعنی راه صحیح و عمل به‌فرمان خدا بسیار سخت است و جاده‌ای که به‌طرف جهنم می‌رود خیلی پهن است و دروازه‌اش نیز بسیار بزرگ، و عدۀ زیادی به آن راه می‌روند، و به‌راحتی می‌توانند داخل شوند اما دری که به زندگی جاودان باز می‌شود، کوچک است و راهش نیز باریک، و تنها عدۀ کمی می‌توانند به آن راه یابند.

روزگارِ زمان های آخر

روزگارِ زمان های آخر

آیا در آخرالزمان هستیم؟! در انجیل، روزگار آخرالزمان به روزگار نوح و لوط نبی تشبیه شده است!

قبل از ارائه نکاتی در مورد روزگار مردمان آن زمان به‌ این آیات توجه کنید:

(۲۶ و چنانکه در ایام نوح واقع شد، همان‌طور در زمان پسر انسان نیز خواهد بود، ۲۷ که می‌خوردند و می‌نوشیدند و زن و شوهر می‌گرفتند تا روزی که چون نوح داخل کشتی شد، طوفان آمده همه را هلاک ساخت. ۲۸ و همچنان که در ایام لوط شد که به خوردن و آشامیدن و خریدوفروش و زراعت و عمارت مشغول می‌بودند، ۲۹ تا روزی که چون لوط از سدوم بیرون آمد، آتش و گوگرد از آسمان بارید و همه را هلاک ساخت. ۳۰ بر همین منوال خواهد بود در روزی که پسر انسان ظاهر شود. ۳۱ در آن روز هر که بر پشت‌بام باشد و اسباب او در خانه، نزول نکند تا آن‌ها را بردارد؛ و کسی که در صحرا باشد همچنین برنگردد. ۳۲ زن لوط را به یادآورید. ۳۳ هر که خواهد جان خود را برهاند، آن را هلاک خواهد کرد و هر که آن را هلاک کند آن را زنده نگاه خواهد داشت. ۳۴ به شما می‌گویم در آن شب دو نفر بر یک تخت خواهند بود، یکی برداشته و دیگری واگذارده خواهد شد).^([1])

ازمهم‌ترین صفات مردمان زمان نوح نبی می‌توان به دنیاطلبی و دنیادوستی، تمسخر نوح نبی در طی سال‌های متمادی و همچنین اندک بودن یاران واقعی وی اشاره کرد!

درآیات بالا هنگامی‌که در مورد مردم زمانه نوح اشاره می‌شود از خوردن و آشامیدن و ازدواج آنان سخن به میان می‌آید، یعنی زندگی‌شان، امور دنیایی و صرف وقت برای آن بود هم چنانکه امروز نیز این‌گونه است، درآیات (پیدایش 6: 9 - 13) می‌توان فهمید که فساد و ظلم دو عامل اصلی وقوع عذاب در زمان نوح نبی بود و امروز نیز ظلم و فساد در سرتاسر زمین گسترده شده است:

(۹ این است پیدایش نوح. نوح مردی عادل بود، و در عصر خود کامل. و نوح باخدا راه می‌رفت. ۱۰ و نوح سه پسر آورد: سام و حام و یافث. ۱۱ و زمین نیز به نظر خدا فاسد گردیده و زمین از ظلم پرشده بود. ۱۲ و خدا زمین را دید که‌ اینک فاسد شده است، زیرا که تمامی بشر راه خود را بر زمین فاسد کرده بودند. ۱۳ و خدا به نوح گفت: «انتهای تمامی بشر به حضورم رسیده است، زیرا که زمین به سبب ایشان پر از ظلم شده است. و اینک من ایشان را با زمین هلاک خواهم ساخت»).

و آیه (1پطرس20:3) که بسیار مهم می‌باشد از اندک بودن نجات‌یافته‌گان زمان نوح سخن به میان آورده است:

 (...هنگامی‌که حلم خدا در ایام نوح انتظار می‌کشید، وقتی‌که کشتی بنا می‌شد،که در آن جماعتی قلیل یعنی هشت نفر به آب نجات یافتند!).

از طرفی آیات بالا اوضاع و روزگار مردمان آخرالزمان را به زمانه لوط نبی تشبیه کرده است و کافی است بدانیم که زمانه لوط نبی چگونه بود؛

در (2 پطرس 2: 7 - 8) آمده است:

(۷ و لوط عادل را که از رفتار فاجرانه بی‌دینان رنجیده بود رهانید. ۸ زیرا که آن مرد عادل در میانشان ساکن بوده، ازآنچه می‌دید و می‌شنید، دل صالح خود را به کارهای قبیح ایشان هرروزه رنجیده می‌داشت).

و مسئلۀ جالب‌توجه ‌این است که ازیک‌طرف روزگار آمدن پسر انسان به روزگار این دو نبی اشاره دارد و مسئله مهم‌تر آنکه تنها اندکی از افراد که نوح و لوط نبی بر آن‌ها فرستاده‌شده بودند نجات پیدا کردند!

و این حقیقت ما را یاد این آیه از (متی 22: 14) می‌اندازد: (زیرا طلبیدگان (دعوت‌شدگان) بسیارند و برگزیدگان کم).

[1]- لوقا 17: 26 - 34.

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت

روشنگری از دعوت حضرت محمد

دعوت حضرت محمد چگونه بود؟!

احمدالحسن در مورد دعوت حضرت محمد فرمود:

‏(رسول خدا (ص) را قومش و خانواده‌اش و همشهریانش و عالمان یهود و نصاری تکذیب کردند و بزرگان و رؤسای قوم به وی ایمان نیاوردند، اما غریبه‌های شهر پاک و مبارک یثرب به او ایمان آوردند و پذیرایش شدند و فقرا، مستضعفان و جوانان نیز به آن حضرت ایمان آوردند، و این‌چنین خدا، علمای دین، سران قوم و برخی کسانی را که ادعا می‌کردند منتظر بعثت محمد a می‌باشند را با کسان دیگر که همان یاران برگزیدۀ محمد a بودند جایگزین نمود).^([1])

و همچنین فرمودند:

(قریب به همین اتفاق برای انبیای پیش از محمد (ص) نیز رخ‌داده بود و پیش‌تر گذشت که علمای یهود به عیسی (ع) ایمان نیاوردند و همچنین همشهریان عیسی یعنی ساکنان ناصره که ‌ایشان در آن پرورش‌یافته بود، وی را پذیرا نشدند. در انجیل آمده است:

(۱ پس ازآنجا روانه شده، به وطن خویش آمد و شاگردانش از عقب او آمدند. ۲ چون روز سَبَّت رسید، در کنیسه تعلیم دادن آغاز نمود و بسیاری چون شنیدند، حیران شده گفتند: «از کجا بدین شخص این چیزها رسیده و این چه حکمت است که به او عطاشده است که چنین معجزات از دست او صادر می‌گردد؟ ۳ مگر این نیست نجار پسر مریم و برادر یعقوب و یوشا و یهودا و شمعون؟ و خواهران او اینجا نزد ما نمی‌باشند؟» و از او لغزش خوردند. ۴ عیسی ایشان را گفت: «نبی بی‌حرمت نباشد جز در وطن خود و میان خویشان و در خانه خود. ۵ و در آنجا هیچ معجزه‌ای نتوانست نمود جز اینکه دست‌های خود را بر چند مریض نهاده، ایشان را شفا داد. ۶ و از بی‌ایمانی ایشان متعجب شده، در دهات آن حوالی گشته، تعلیم همی‌داد».^([2])

به‌دقت به‌ این آیه که احمدالحسن آن را به جهت اهمیت آن آوردند، بنگرید:

(عیسی ایشان را گفت: «نبی بی‌حرمت نباشد جز در وطن خود و میان خویشان و در خانه خود»).^([3])

این حقیقت در کلام عیسی، در دعوت پیامبر عظیم خدا، حضرت محمد واقع می‌شود، و قوم ایشان، ایشان را تکذیب می‌نمایند؛ پیامبری دلسوز که احمدالحسن او را این‌گونه توصیف می‌نمایند:

(در طائف ایستاد، درحالی‌که بر اَثر سنگ‌هایی که بدن شریفش را خون‌آلود نموده بود، پر از درد بود و با پروردگارش با کلماتی مناجات می‌کرد که وقتی مؤمنان آن را می‌شنوند، دل‌هایشان به لَرزه می‌افتد و چشمانشان اشک‌بار می‌گردد: (خداوندا! به تو شکایت می‌کنم از اندک بودن نیروی خود و کوتاه بودن چاره‌اندیشی‌ام و ناتوانی‌ام در برابر مردم. ای پروردگار ضعیفان! مرا به کِه وا‌می‌گذاری، درحالی‌که تویی پروردگار من؟ به دشمن تا امر مرا مالک شود؟ یا به فردی دور که بر من روی در هم کشد؟ اگر تو بر من خشمگین نباشی، هیچ هراسی ندارم...).

محمد (ص) اِبایی ندارد، هنگامی‌که‌ این سفیهان، کودکانشان را تحریک می‌کنند تا ایشان را با سنگ بزنند و خون از بدنش سرازیر شود و در راه خدا تحقیر شود. اهمیتی نمی‌دهد، اگر مردم تکذیبش کنند؛ ولی هنگامی‌که ایمان نمی‌آوردند، اندوهگین می‌شد؛ چراکه او صلواةالله علیه می‌بیند در انتهای راهی که می‌روند، جهنم قرارگرفته است).^([4])

ادامه مطالب این بخش:

قسمت اول
قسمت دوم
قسمت سوم
قسمت چهارم
روشنگری از دعوت حضرت محمد

 تهیه شده توسط لجنه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت