تسلی دهنده کیست؟ - قسمت چهارم

تسلی دهنده کیست؟ -  قسمت چهارم

با توجه به آنچه که در بخش اول در اثبات منجی بودنِ تسلی‌دهنده بیان گردید و همچنین با توجه به نرینه بودن جنسیت (تسلی‌دهنده)، تنها نتیجه‌ای که می‌توان از آیات باب 14 و 15 بیان کرد این است که‌ آیات این نکته را به تصویر می‌کشند که (تسلی‌دهنده)، صاحب (روح‌القدس) می‌باشد.

برای مثال، در (لوقا 9: 55) آمده است:

(آنگاه (عیسی) روی گردانیده بدیشان^([1]) (حواریون) گفت: نمی‌دانید که شما کدام روح ^([2]) هستید؟).

عیسای مسیح حواریون را با عنوان روح خطاب نمود درحالی‌که حواریون افراد مذکری بودند که صاحب روح بودند، نه ‌اینکه آنان تنها روحی بدون جسم باشند، و قضیه تسلی‌دهنده نیز شبیه به آن می‌باشد.

و همچنین آیا وقتی بر طبق (متی 16: 23) عیسی به پطرس بیان نمود (ای شیطان)، آیا عاقلی می‌تواند نتیجه بگیرد که پطرس همان شیطان است؟! یا اینکه بنا بر نظر مسیحیان ازآن‌جهت عیسی، پطرس را به‌ این وصف خطاب کرد که او به‌وسیله شیطان وسوسه شد؟! در تفسیر تام هیل و استیو تورسون آمده است:

(شیطان حتی از زبان شاگرد اصلی عیسی یعنی پطرس سخن گفت تا عیسی را وسوسه کند تا از صلیب اجتناب ورزد (مرقس ۸: ۳۱ - ۳۳)).^([3])

پس تسلی‌دهنده نیز صاحب روح‌القدس است نه اینکه او خود روح‌القدس باشد، چراکه قرار است در ابعاد جسمانی فعالیت نماید و او درواقع همان منجی از بصره می‌باشد، پس یک مسیحی هیچ ایرادی نمی‌تواند بر آنچه که ارائه نمودیم وارد نماید.

[1]- معادل عبارت «ایشان» در آیه، جنسیت مذکر دارد: (αὐτοῖς).

[2]- معادل عبارت «روح» در آیه، جنسیت خنثی دارد: (πνεύματός).

[3]- تفسیر کاربردی عهد جدید، صفحه 145.

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت

منجی از بصره کیست؟ (قسمت چهارم)

منجی از بصره کیست؟ (قسمت چهارم)

تحلیل موقعیت (2): در بخش پیشین بیان شد که بسیاری ازیهودیان و مسیحیان عبارت (ادوم) در (اشعیا 63: 1) را یک عبارت سمبلیک می‌دانند و نکته مهم این است که با توجه به آنچه در ارتباط با موقعیت جغرافیایی ظهور منجی بیان‌شده است، چاره‌ای نیست جز اینکه (ادوم) را در وجه سمبلیک آن در نظر بگیریم و ما به نظر دوعالم یهودی اشاره نمودیم که (اشعیا 63: 1 - 6) را به عـراق مربوط می‌دانند.

همچنین از نکات بسیار مهم دیگر آن است که ربی ادونیم حالوی که در قرن دهم می‌زیست در اشعارش که با عنوان (דרור יקרא/ Deror Yikra) بیان‌شده است، با الهام‌گیری از آیات اشعیا باب ۶۳ ابیاتی را می‌سراید که در آن سخنی از ادوم نیست بلکه مستقیماً به بابل (عراق) و (بصره) اشاره نموده است و جالب است که‌ این سرود از مشهورترین و قدیمی‌ترین سرودهای شبات یهودیان می‌باشد:

דרֺךְ פּוּרָה בְּתוֹךְ בָּצְרָה (لگدمال شدن چرخشت در بصره).

וגַם בָּבֶל אֲשֶׁר גָּבְרָה (و همچنین بابلی که فتح گشته).

נתֺץ צָרַי בְּאַף עֶבְרָה (دشمنانم را باخشم و غضب از پا دربیاورید).

שמַע קוֹלִי בְּיוֹם אֶקְרָא (بشنو صدایم را در روزی که فریاد برمی‌آورم).

در یک سایت یهودی، پی‌دی‌افی با عنوان (Invitaon to Piyut North America, 18 Piyutim and Mizmorim) معرفی‌شده که در آن به نکتۀ جالبی اشاره‌شده است که شاید بتوان گفت که تنها علتی است که یهودیان، عبارت «ادوم» در این آیه را، در وجه سمبلیک تفسیر می‌نمایند؛ این نکته بسیار مهم که در (صفحه ۶۸) بیان‌شده است و در ارتباط با آیه اشعیا ۶۳ می‌باشد، ازاین‌قرار است:

(جالب است توجه داشته باشید که در رسم بابلی، کلمه «بابل» به «ادوم» تغییر کرد برای اینکه احساسات ملت میزبان جریحه‌دار نشود).^([1])

[1]- شما می‌توانید برای مطالعۀ این فایل، لینک مقابل را کلیک نمائید:

 (https://goo.gl/rKyGu4) و سپس در دومین خط آن، روی عبارات (18 Piyutim and Mizmorim) کلیک نموده تا به این پی دی اف دسترسی پیدا نمائید.

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت

تا اینجا چه آموختیم؟

تا اینجا چه آموختیم؟

در مباحثی که در بخش‌های پیشین گذشت باب دوازده مکاشفه یوحنا بررسی شد و نظر مفسرین مسیحی که حاوی چندین دیدگاه مختلف می‌باشد، در برخی بخش‌ها توسط احمدالحسن و در بخش‌های دیگر با الهام از نکاتی که بیان نمودند به‌طور علمی و دقیق رد شد و آموختیم که تفسیر (زن) در باب دوازده به «اسراییل» یا «کلیسا» و یا «مریم مقدس» اشتباه می‌باشد و منظور از (پسر نرینه) نه «عیسای مسیح» و نه «ایمان‌داران مسیحی» می‌باشند.

سپس سخن احمدالحسن در تبیین (زن) و (آفتاب) و (ماه) و (دوازده ستاره) و (پسر نرینه) را مرور نمودیم و ایشان بیان نمودند که زن دریکی از وجه‌ها به «مادر امام مهدی» اشاره دارد و آفتاب اشاره به «حضرت محمد» دارد و ماه به «حضرت علی» اشاره دارد و دوازده ستاره همان «حضرت فاطمه و یازده فرزندش» می‌باشند و آن‌ها 14 شخصیت می‌باشند و پسر نرینه اشاره به «مهدی اول» دارد که بعدازآنان می‌آید و او همان بره‌ای‌ست که هفت شاخ و هفت چشم دارد (14= 7+7) و آن‌ها به تفسیر احمدالحسن به 14 معصوم اشاره دارند و احمدالحسن در تبیین وجه دیگر فرمودند که برای زن وجه دیگری نیز می‌باشد و آن «حضرت فاطمه» می‌باشد و آفتاب و ماه و دوازده ستاره اشاره دارد به «حضرت محمد و حضرت خدیجه و دوازده امام» و پسر نرینه که محور رؤیا می‌باشد همان مهدی اول است.

و سپس بعد از تبیین احمدالحسن، به اشکالات احتمالی که ممکن است برخی مدعی آن شوند پرداختیم و ثابت نمودیم که پسر نرینه همان مهدی اول و بره می‌باشد و همچنین در پاسخ به کسانی که ممکن است مدعی شوند که چگونه احمدالحسن اشاره به دوجه می‌نماید، از طریق کتاب مقدس ثابت نمودیم که‌ آیات می‌توانند چندین وجه را حمل نمایند، با اتمام این مبحث، وارد مباحث دیگری خواهیم شد.

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت

مکاشفه یوحنا باب دوازدهم، قسمت ششم

مکاشفه یوحنا باب دوازدهم، قسمت ششم

در ادامه جواب به سؤالات یا شبهات احتمالی که ممکن است در ارتباط با تفسیر احمدالحسن حول آیات باب دوازده از کتاب مکاشفه یوحنا بیان شود، به پاسخ یکی دیگر از سؤالات یا شبهات احتمالی خواهیم پرداخت و آن سؤال این است که: چگونه احمدالحسن دو وجه از تفسیر را برای شخصیت زن و سایر شخصیت‌های دیگر ارائه داده‌اند؟! چگونه چنین چیزی ممکن است؟!

پاسخ:

در (هوشع 11: 1) آمده است:

(هنگامی‌که اسراییل طفل بود، او را دوست داشتم و پسر خود را از مصر خواندم).

و در (خروج 4: 22) خدا اسراییل را پسر خود و نخست زاده خود معرفی می‌نماید هم‌چنین، آیات باب یازده هوشع به قضیه قوم اسراییل و خروج بنی‌اسراییل از مصر به سمت سرزمین مقدس اشاره دارد و انجیل متی با استناد به‌ آیه هوشع 11: 1، قضیه خروج عیسی و مریم و یوسف نجار به سمت مصر را تمام‌کننده ‌این نبوت می‌داند (متی 2: 14- 15) پس به هر صورت این آیه دوجه را حمل می‌نماید.

ویلیام مک‌دونالد، مفسر برجسته مسیحی در ارتباط با این قضیه اشاره می‌نماید:

(خدا به‌واسطه هوشع نبی گفت: پسر خود را از مصر خواندم (هوش 11: 1) در موقعیت اصلی این به نجات اسراییلیان از مصر در زمان خروج اشاره داشت. اما آن بیان قابلیت دو معنی را دارد).^([1])

پس باوجود آیاتی که چند وجه را با خود حمل می‌نمایند، چگونه می‌توان بر احمدالحسن ایراد وارد کنیم جز اینکه با این ایراد، ایمان خود را به کتاب مقدس نقض می‌نماییم.

[1] - تفسیر کتاب مقدس برای ایمانداران، صفحه 1208/ https://goo.gl/Vj2QKQ

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت