منجی از بصره کیست؟ (قسمت هفتم)

منجی از بصره قسمت هفتم:

علاءالسالم در کتاب خود، سخنی را از احمدالحسن آورده است که برگردان آن را در اینجا خواهیم آورد:

(مسئله يمانی، مسئله جديدی نيست بلکه محمد (ص) در نزد اهل کتاب به يمانی بودن معروف بوده و بشارت داده‌شده است، به همين خاطر يهوديان از سرزمين‌ها و ميعادگاه‌های مهمی که نزدشان بود برخاسته و آن‌ها را ترک کردند و بسياری از آنان در سرزمين يمن (که بر اساس قدمت تاريخی نه حالی يمن ناميده شدند) مسکن گزيدند و مدينه نيز از يمن می‌باشد و يهوديان تا به امروز نيز در آنجا مسکن گزيده‌اند زيرا آنان به يمانی بشارت داده‌شده‌اند و منتظر او هستند يعنی بشارت محمد (ص) و يمانی از ذريه ايشان دقيقاً همانند بشارت احمد که در آن بسياری از مصاديق در زمان‌های مختلف قابل تطبيق است.

يمانی اول محمد (ص) در يمن يعنی مکه مبعوث شدند و يمانی دوم از ذريۀ يمانی اول در مشرق در مسير بازگشت ابراهيمی به خاستگاه اصلی‌اش يعنی عراق مبعوث می‌شود. به همين خاطر بسياری از قبور ائمه در عراق می‌باشد درحالی‌که آن‌ها در عراق متولد نشده‌اند، و اين مشيت و تقدير الهی است، که بازگشت دين ابراهيمی را به‌واسطه يمانی موعود در اديان سه‌گانه به‌سوی عراق، تحقق بخشند. پس يهوديان و مسيحيان به يمانی بشارت داده‌شده‌اند زيرا آن‌ها به عهد قديم تورات خود اقرار می‌کنند، و مسلمانان سنی و شيعه به يمانی بشارت داده‌شده‌اند. پس يمانی آن شخصی است که فقط روايت امام باقر (ع) آن را ذکر نکرده است «بلکه همه کتاب‌های آسمانی آن را ذکر کرده‌اند»).^([1])

با توجه به سخن احمدالحسن به یمانی بشارت داده‌شده است؛ و ما این بشارت را در حبقوق می‌توانیم مشاهده نماییم؛ بشارتی که توضیحات آن را پیشتر در این کتاب بیان نمودیم؛ در (حبقوق 3: 1 - 19) آمده است:

(۱ دعای حَبَّقُوق نبی بر شُجونُوت. ۲ ای خداوند چون خبر تو را شنیدم ترسان گردیدم. ای خداوند عمل خویش را در میان‌سال‌ها زنده کن! در میان‌سال‌ها آن را معروف ساز و در حین غضب رحمت را به یادآور. ۳ خدا از تیمن خواهد آمد و قدّوس از جبلِ فاران، سله. جلال او آسمان‌ها را پوشانید و زمین از تسبیح او مملو گردید. ۴ پرتُوِ او مثل نور بود و از دست وی شعاع ساطع گردید. و ستر قوّت او در آنجا بود. ۵ پیش روی وی وبا می‌رفت و آتش تب نزد پای‌های او می‌بود. ۶ او بایستاد و زمین را پیمود. او نظر افکند و امّت‌ها را پراکنده ساخت و کوه‌های ازلی جَستند و تلّ‌های ابدی خم شدند. طریق‌های او جاودانی است. ۷ خیمه‌های کوشان را در بلا دیدم. و چادرهای زمین مدْیان لرزان شد. ۸ ای خداوند آیا بر نهرها غضب تو افروخته شد یا خشم تو بر نهرها و غیظ تو بر دریا وارد آمد، که بر اسبان خود و ارابه‌های فتح‎مندی خویش سوارشدی؟ ۹ کمان تو تماماً برهنه شد، موافق قَسَم‌هایی که در کلام خود برای اسباط خورده‌ای، سله. زمین را به نهرها مُنشَقّ ساختی. ۱۰ کوه‌ها تو را دیدند و لرزان گشتند و سیلاب‌ها جاری شد. لجّه آواز خود را داد و دست‌های خویش را به بالا برافراشت. ۱۱ آفتاب و ماه در بُرجهای خود ایستادند. از نور تیرهایت و از پرتو نیزه برّاق تو برفتند. ۱۲ با غضب در جهان خرامیدی، و باخشم امّت‌ها را پایمال نمودی. ۱۳ برای نجات قوم خویش و خلاصی مسیح خود بیرون آمدی. سر را از خاندان شریران زدی و اساس آن را تا به گردن عریان نمودی، سله. ۱۴ سر سرداران ایشان را به عصای خودشان مجروح ساختی، حینی که مثل گردباد آمدند تا مرا پراکنده سازند. خوشی ایشان در این بود که مسکینان را در خَفیه ببلعند. ۱۵ با اسبان خود بر دریا و بر انبوه آب‌های بسیار خرامیدی. ۱۶ چون شنیدم احشایم بلرزید و از آواز آن لب‌هایم بجنبید، و پوسیدگی به استخوان‌هایم داخل شده، در جای خود لرزیدم، که در روز تنگی استراحت یابم هنگامی‌که آن‌که قوم را ذلیل خواهد ساخت، بر ایشان حمله آوَرَد. ۱۷ اگرچه انجیر شکوفه نیاوَرَد و میوه در موْها یافت نشود و حاصل زیتون ضایع گردد و مزرعه‌ها آذوقه ندهد، و گله‌ها از آغل منقطع شود و رمه‌ها در طویله‌ها نباشد، ۱۸ لیکن من در خداوند شادمان خواهم شد و در خدای نجات خویش وجد خواهم‌نمود. ۱۹ یهوه خداوند قوّت من است و پای‌هایم را مثل پای‌های آهو می‌گرداند و مرا بر مکان‌های بلندم خرامان خواهد ساخت. برای سالار مغنیان بر ذوات اوتار).

از طریق آیات متوجه خواهیم شد که این شخص که باخشم امت‌ها را پایمال می‌کند و برای نجات خروج می‌کند و سر شریران را می‌زند، از یمن خواهد آمد، و یمانی است؛ حال نشان خواهیم داد این شخص (یمانی دوم) همان ‌کسی است که از بصره خواهد آمد، به‌دقت به آیات (اشعیا 63: 1 - 6) بنگرید:

(1 این کیست که از ادوم بالباس سرخ از بصره می‌آید؟ یعنی این‌که به لباس جلیل خود ملبّس است و در کثرت قوّت خویش می‌خرامد؟ من که به عدالت تکلّم می‌کنم و برای نجات، زورآور می‌باشم. ۲ چرا لباس تو سرخ است و جامۀ تو مثل کسی که چرخشت را پایمال کند؟ ۳ من چرخشت را تنها پایمال نمودم و احدی از قوم‌ها با من نبود و ایشان را به غضب خود پایمال کردم و به حدّت خشم خویش لگدکوب نمودم و خون ایشان به لباس من پاشیده شده، تمامی جامه خود را آلوده ساختم.۴ زیرا که یوم انتقام در دل من بود و سال فدیه شدگانم رسیده بود. ۵ و نگریستم و اعانت کننده‌ای نبود و تعجّب نمودم زیرا دستگیری نبود. لهذا بازوی من مرا نجات داد و حدّت خشم من مرا دستگیری نمود. ۶ و قوم‌ها را به غضب خود پایمال نموده، ایشان را از حدّت خشم خویش مست ساختم. و خون ایشان را بر زمین ریختم).

اما چرا درجایی اشاره‌شده است که از یمن خواهد آمد و در جای دیگری اشاره‌شده است از بصره می‌آید؟! در جواب خواهیم گفت که اولاً معنای «آمدن» را پیشتر در قسمت «منجی از بصره قسمت ششم» روشن نمودیم، و این عبارت می‌تواند معادل «تولد یافتن در آن مکان» باشد، و ازاین‌جهت او یمنی است که جد او یعنی حضرت محمد در یمن متولدشده است، بنابراین او نیز منتسب به یمن است و یمانی است و از جهت تولد نیز، در بصره متولد می‌شود.

و او کسی نیست جز احمدالحسن، وصی سیزدهم حضرت محمد، یمانی موعود و کسی که در بصره متولدشده است.

[1]- علاء السالم به نقل از احمدالحسن، رساله‌ای در مورد یگانگی شخصیت مهدی اول و یمانی، ص 32.

 تهیه شده توسط لجنه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت

سید احمد الحسن یمانی کیست؟

سید احمدالحسن یمانی کیست؟

پیش از معرفی و زندگی نامه سید احمدالحسن ع باید بیان نماییم که نشانه‌های زمان‌های آخر پشت سر هم به وقوع پیوسته است: از روزگار زمان‌های آخر (لوقا 17: 26 - 34) تا معلمین مذهبی (2 تیموتائوس 4: 3 - 4) تا مردمان زمان‌های آخر (2 تیموتائوس 3: 1-9) تا جنگ‌ها و خشونت‌ها (مرقس 13: 8) تا علامت‌های عجیب در آسمان (لوقا 21: 11 و لوقا 21: 25) پس کجاست آن رهایی‌بخش؟! و کجاست آن منجی که از بصره عراق خواهد آمد؟! (اشعیا 63: 1) و کجاست رد شدن او توسط مردم؟ (لوقا 17: 25 - 28).

و کجا است آن غلام امینِ ذکر شده در سخن عیسی؟ (متی 24: 45-47) همان تسلی دهنده، که فرستاده ای از جانب عیسی می باشد؟ (یوحنا 16: 7) و آن بره ای که یوحنا در رویای خود آنرا دید؟ (مکاشفه 5: 6، مکاشفه 14: 1) و همان شبیه پسر انسان (شبیه عیسی)؟ (دانیال 7: 13).

احمد یا احمدالحسن، متولد شهره بصره از کشور عراق می‌باشد؛ وی دعوت خویش را آغاز نموده و به آنچه که انبیاء از داوود و دانیال و اشعیاء و حبقوق تا عیسی و یوحنای رسول در ارتباط با وی نبوت کرده‌اند، احتجاج نموده است، او همان «بره»، «تسلی‌دهنده»، «غلام امین» و شبیه پسر انسان (شبیه عیسی) است که انبیاء در ارتباط با وی نبوت کرده بودند؛ حال بخشی از شباهت‌های احمدالحسن و عیسی را بیان خواهیم نمود:

الف) «تولد»

1) هر دو در روستا متولد شدند؛ عیسی در روستای بیت‌اللحم (یوحنا 7: 42، میکاه 5: 2) و احمدالحسن در روستای مُدینه از توابع بصره.

2) «شباهت شبهه‌ها در مورد مکان تولد»: یهود انتظار داشت که عیسی از بیت‌اللحم بیاید، بااینکه عیسی در بیت‌اللحم به دنیا آمد اما در ناصره پرورش یافت و ازآنجا آمد و او را ناصری خواندند. (یوحنا 7: 41 - 52، متی 2: 23) و امروز انتظار داشتند سید احمد از یمن بیاید، اما او از بصره آمد؛ بااینکه محمد نبی و خاندانش اصلشان یمنی است. بدین ترتیب او را بصری می‌خوانند.

3) «شباهت در نسب»: عیسی بر طبق عهد جدید از نسل داوود نبی می‌باشد و نسب احمدالحسن، از طریق امام مهدی که مادرش از نسل داوود می‌باشد، به داوود نبی می‌رسد.

ب) «خِدْمَتْ»

1) «شباهت سِنّی»: عیسی خدمتش را قریب به سی‌سالگی شروع کرد. (لوقا 3: 23) و احمدالحسن نیز خدمتش را قریب به سی‌سالگی شروع نمود.

2) «مبعوث شدن هر دو در جامعه‌ای موحّد و مذهبی»

3) «دشمنی علمای مذهبی قوم با هردوی آنان (مرقس 8: 10 - 12)».

پ) «برخورد علمای قوم»

1) «پذیرش حاکمیت مردم بر مردم»: در زمان عیسی کاهنان حاکمیت مردم بر مردم را به پادشاهی خدا ترجیح دادند. (یوحنا 19: 15) و علمای قوم در زمان سید احمد نیز به‌جای پذیرش حاکمیت خدا، به حاکمیت مردم بر مردم و دموکراسی دجال روی آوردند.

2) «توطئه فتوای قتل»: زمینه‌سازی برای از بین بردن عیسی توسط علمای قوم (متی 26: 1- 4) و علمای امروز نیز برای نابودی احمدالحسن دست به توطئه زده و فتوای قتلش را صادر کردند. (برای نمونه حائری در ایران).

3) «بدعت تقلید از غیر فرستاده الهی»: در زمان عیسی، علمای قوم سعی داشته مردم را به تقلید از خود فرابخوانند و با تلاش به کسب مرید مشغول بودند. (متی 23: 15) و در زمان سید احمد نیز دقیقاً به همان شکل، علمای قوم سعی در جمع‌کردن مقلد و مرید داشته و با یکدیگر رقابت می‌کنند. بااینکه سید احمد از آنان درخواست مناظرۀ مکتوب با آنان حول عقیدۀ باطل وجوب تقلید از غیر حجت‌های الهی را داشتند؛ آنان تاکنون درخواست وی را عملی نکرده‌اند.

4) «حمله»: جیش و سپاه کاهنان برای دستگیری و سپس قتل عیسی اقدام کردند. (لوقا 22: 52 - 53) و جیش و سپاه مراجع نیز برای دستگیری و سپس قتل احمدالحسن اقدام نمودند و در این جریان بسیاری از یاران وی به‌صورت ناجوانمردانه به شهادت رسانیدند.

ت) «معجزات و کرامات»

به جهت انجام معجزه توسط عیسی او را رئیس دیوها قلمداد کردند. (متی 12: 22 - 24) و با دیدن کرامات و معجزاتی که برای سید احمد و به دست ایشان اتفاق افتاده است؛ این اتهام را به او وارد کردند که او اجنه را در اختیار گرفته است!

احمدالحسن، در این رابطه در خطبۀ حج مطالبی را بیان نمودند که بخشی از آن، بدین شرح است:

(و حق را به شما مى‌گویم: كه من در ابتدا بیعت را براى خود نخواستم بلكه در زمان صدام طغیانگر گروهى از افراد در حوزۀ علمیه نجف اشرف براى بیعت با من به‌عنوان اینكه من فرستاده‌ای از سوی امام مهدى هستم عزم خود را جزم كردند بعدازآنكه آن‌ها رؤیا و مكاشفه و معجزه دیدند. سپس آن‌ها براى طلب بیعت با من از بقیه طلبه‌هاى حوزۀ علمیه در نجف برخاستند. خدا مى‌داند و آن‌ها نیز مى‌دانند و این اولین بیعت بود. سپس بیعت را شكستند مگر اندكى از آن‌ها كه به عهد خدا سبحان وفا كردند. و آنانى كه عهد را شكستند، مى‌گفتند: رؤیا و مكاشفه از جن است و معجزه، سحر است. و تا دیروز مرا راست‌گوی امانت‌دار (صادق الأمین) می‌خواندند و امروز مرا ساحر و دروغ‌گو (ساحرُ كذاب) می‌خوانند پس به خانۀ خویش بازگشتم و امر خود را به خدا سپردم و به محبوبم؛ به خدا سبحان پناه بردم راضى به قضاء و قدر او بودم و صبور و مطمئن از اینكه خدا پاداش نیكوكاران را ضایع نمى‌كند...).^([1])

و گمان می‌کنیم که همین مقدار برای یک خواهان حقیقت کافی باشد و به‌ این نکته بنگرد که اگر شباهت‌های سید احمد و عیسی را در کنار یکدیگر بگذارد، بیش از شباهت‌های یحیی و الیاس به یکدیگر می‌باشد. و اگر آمدن یحیی فی‌الواقع بازگشت الیاس تلقی می‌شد، بنابراین بازگشت پسر انسان نیز می‌تواند به آمدن احمدالحسن (شبیه پسر انسان) تلقی شود و در آن هیچ اشکالی نمی‌باشد. احمدالحسن به‌رغم دلایل محکمی که ارائه نموده است از سوی مردم رد شد چنانکه در (اشعیا 63: 5) می‌خوانیم و چنانکه عیسی زمان وی را به زمان نوح و لوط تشبیه نمود؛ او امروز در بین ماست و از ما یاری می‌خواهد، و اگر او را با تمامی دلایل روشنی که با خود آورده است، رد نمایید به‌درستی که تمامی انبیاء را رد نموده‌اید، چراکه او دقیقاً باهمان دلایل آمده است.

[1]- احمدالحسن، خطبۀ حج.

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت

تا اینجا چه آموختیم؟

تا اینجا چه آموختیم؟

در بخش (تسلی‌دهنده قسمت اول) مشخص شد که شخصیت (تسلی‌دهنده) همان (بره) می‌باشد و بره همانی است که از (بصره) خواهد آمد.

و در بخش‌های بعدی به اشکال اساسی مسیحیان حول آیات (یوحنا 14: 16-17) و (یوحنا 15: 26 - 27) پرداختیم و به بررسی بخشی از اسامی و ضمایر مرتبط با (تسلی‌دهنده) پرداختیم و مشخص شد که عبارت تسلی‌دهنده، جنسیتی مذکر دارد و همچنین ضمایری که در ارتباط با این واژه به‌کاررفته است نیز (نرینه / مذکر) بودن این شخصیت را اثبات می‌نمایند؛ همچنین به نظرات برخی مفسرین و الهیات‌دان‌های مسیحی پرداختیم.

سپس بر طبق آیه (یوحنا 14: 16) اثبات گردید که حداقل با 2 تسلی‌دهنده روبرو هستیم، و اگر یکی را بر طبق (لوقا 2: 25 - 31)، عیسای مسیح فرض نماییم، تسلی‌دهنده دیگر شخصیتی شبیه به او می‌باشد چنانکه در کتاب دانیال و مکاشفه به شخصیت (شبیه پسر انسان) اشاره‌شده است.

همچنین به بررسی «همیشه ماندنِ تسلی‌دهنده» در (یوحنا 14: 16) پرداختیم و مثالی را در ارتباط با داوود آوردیم و بر طبق آن اثبات نمودیم که عبارات و جمله‌ها همواره معنای ظاهری ندارند بلکه عبارات می‌توانند مفهومی فراتر ازآنچه که در ظاهر بیان می‌شود در ورای خود داشته باشند.

و در بخش انتهایی بر طبق سخن احمدالحسن از تطابق شخصیتی (قدیم‌الایام) در (دانیال 7) و (رئیس این جهان) در (یوحنا 16: 11) گفتیم و اثبات شد که آن‌ها درواقع یک شخصیت می‌باشند و آن (امام مهدی) ست.

تمام این نکات و مواردی که بیان‌شده است به‌وضوح بهم‌تنیدگی آیات را برای ما آشکار می‌نمایند و هر آیه می‌تواند چندین تصویر از چند شخصیت را از زوایای مختلف در خود نهفته دارد، و باید یادآور شویم که رسیدن به رموز و باز شدن معانی بدون داشتن معلمی چون (احمدالحسن) غیرممکن است.

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت

تسلی دهنده کیست؟ - قسمت چهارم

تسلی دهنده کیست؟ -  قسمت چهارم

با توجه به آنچه که در بخش اول در اثبات منجی بودنِ تسلی‌دهنده بیان گردید و همچنین با توجه به نرینه بودن جنسیت (تسلی‌دهنده)، تنها نتیجه‌ای که می‌توان از آیات باب 14 و 15 بیان کرد این است که‌ آیات این نکته را به تصویر می‌کشند که (تسلی‌دهنده)، صاحب (روح‌القدس) می‌باشد.

برای مثال، در (لوقا 9: 55) آمده است:

(آنگاه (عیسی) روی گردانیده بدیشان^([1]) (حواریون) گفت: نمی‌دانید که شما کدام روح ^([2]) هستید؟).

عیسای مسیح حواریون را با عنوان روح خطاب نمود درحالی‌که حواریون افراد مذکری بودند که صاحب روح بودند، نه ‌اینکه آنان تنها روحی بدون جسم باشند، و قضیه تسلی‌دهنده نیز شبیه به آن می‌باشد.

و همچنین آیا وقتی بر طبق (متی 16: 23) عیسی به پطرس بیان نمود (ای شیطان)، آیا عاقلی می‌تواند نتیجه بگیرد که پطرس همان شیطان است؟! یا اینکه بنا بر نظر مسیحیان ازآن‌جهت عیسی، پطرس را به‌ این وصف خطاب کرد که او به‌وسیله شیطان وسوسه شد؟! در تفسیر تام هیل و استیو تورسون آمده است:

(شیطان حتی از زبان شاگرد اصلی عیسی یعنی پطرس سخن گفت تا عیسی را وسوسه کند تا از صلیب اجتناب ورزد (مرقس ۸: ۳۱ - ۳۳)).^([3])

پس تسلی‌دهنده نیز صاحب روح‌القدس است نه اینکه او خود روح‌القدس باشد، چراکه قرار است در ابعاد جسمانی فعالیت نماید و او درواقع همان منجی از بصره می‌باشد، پس یک مسیحی هیچ ایرادی نمی‌تواند بر آنچه که ارائه نمودیم وارد نماید.

[1]- معادل عبارت «ایشان» در آیه، جنسیت مذکر دارد: (αὐτοῖς).

[2]- معادل عبارت «روح» در آیه، جنسیت خنثی دارد: (πνεύματός).

[3]- تفسیر کاربردی عهد جدید، صفحه 145.

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت