شبهات حول ازدواج های حضرت محمد ; بررسی [تثنیه 15:17-18]

شبهات حول ازدواج های حضرت محمد ; بررسی [تثنیه 15:17-18]

آیه‌ای در باب 17 از کتاب تثنیه وجود دارد که ممکن است یک مسیحی برحسب آن گمان کند که همواره تعدد زوجین خلاف اراده الهی است:

(۱۵ البته پادشاهی را که یهُوَه خدایت برگزیند بر خود نصب نما. یکی از برادرانت را بر خود پادشاه بساز، و مرد بیگانه‌های را که از برادرانت نباشد، نمی‌توانی بر خود مسلط نمایی. ۱۶ لکن او برای خود اسب‌های بسیار نگیرد، و قوم را به مصر پس نفرستد، تا اسب‌های بسیار برای خود بگیرد، چون‌که خدا به شما گفته است بار دیگر به آن راه برنگردید. ۱۷ و برای خود زنان بسیار نگیرد، مبادا دلش منحرف شود، و نقره و طلا برای خود بسیار زیاده نیندوزد. ۱۸ و چون بر تخت مملکت خود بنشیند، نسخة این شریعت را ازآنچه از آن، نزد لاویان ‌کهنه است برای خود در طوماری بنویسد).^([1])

سه نکته در پاسخ به ایرادی که ممکن است مسیحیان به جهت برداشت غلط از آیه 17 وارد نمایند، بیان خواهیم نمود:

نکته اول: اگر به کلیت آیات بنگریم متوجه خواهیم شد که‌ این اوامر و احکام متوجه پادشاه می‌باشد، و نه سایر مردم.

نکته دوم: در آیه آمده است: «زنان بسیار نگیرد»! به عبارت «بسیار» دقت کنید، و در آیه اشاره نشده است «زنان دیگر نگیرد».

نکته سوم: همچنین در قسمت پیشین دو مورد از تعدد زوجین انبیاء الهی نظیر «ابراهیم نبی» و «یعقوب نبی» را ارائه نمودیم و اثبات شد که‌ این مسئله خلاف اراده الهی نمی‌باشد چراکه اگر این‌چنین بود مکرراً بارها خدا آن را محکوم می‌نمود و یا آنان را از این کار منع می‌نمود پس این موضوع حداقل نمی‌تواند در مورد انبیاء صادق باشد.

[1]- تثنیه 17: 15 - 18.

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت

شبهات حول ازدواج های حضرت محمد ; تعدد زوجین انبیای خدا در کتاب مقدس

شبهات حول ازدواج های حضرت محمد ; تعدد زوجین انبیای خدا در کتاب مقدس

پس‌ازآنکه در قسمت پیشین علت تعدد همسران حضرت محمد را در کلام احمدالحسن دانستیم، نکته‌ای را در ارتباط با تعدد همسران در کتاب مقدس بیان خواهیم نمود، و آن این است که حتی برخی انبیاء الهی را در کتاب مقدس می‌نگریم که دارای چند همسر بودند؛ به‌عنوان‌مثال:

در مورد ابراهیم نبی آمده است:

(بنابراین سارای هاجر را به‌عنوان زن صیغه به اَبرام داد).^([1])

و در مورد یعقوب نبی آمده است:

(همان شب یعقوب برخاست. دو زن و دو صیغه و یازده فرزند خود را از وادی یبوق گذرانید).^([2])

و یعقوب از انبیای الهی بود گرچه هنوز در بین مسیحیان اختلاف است که‌ آیا او یک نبی بود یا که خیر اما با رجوع به (پیدایش 28) و (پیدایش 49) به‌واقع این امر برای ما مکشوف می‌شود که او یک نبی بوده است.^([3])

گذشته از نبی بودن این اشخاص، آنان اجداد عیسی مسیح می‌باشند، و تعصب جاهلانه برخی مسیحیان آنگاه مشخص می‌شود که آنان در حین ایراد به حضرت محمد از این انبیاء صرفه نظر می‌کنند و تنها تعدد زوجین حضرت محمد را دست‌آویزی قرار می‌دهند برای سرازیر کردن تهمت‌ها بر او؛ و این صفت ناشی از جهل و کوری آنان نسبت به حقایق است و درواقع ما را به یاد (اشعیا 44: 18) می‌اندازد:

(ایشان نمی‌دانند و نمی‌فهمند زیرا که چشمان ایشان را بسته است تا نبینند و دل ایشان را تا تعقّل ننمایند).

[1]- پیدایش 16: 3.

[2]- پیدایش 32: 22.

[3]- https://goo.gl/oPzBXK 

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت

شبهات حول ازدواج های حضرت محمد ; تعدد زوجین حضرت محمد در روشنگری احمدالحسن

شبهات حول ازدواج های حضرت محمد ; تعدد زوجین حضرت محمد در روشنگری احمدالحسن

بسیاری از مسیحیان به قضیه تعدد زوجین حضرت محمد با دیدی یک‌طرفه می‌نگرند، در این مبحث علت تعدد همسران حضرت محمد را از زبان احمدالحسن ارائه می‌نماییم؛ ایشان در این مورد بیان نمودند:

(اما موضوع ازدواج در زمان رسول‌الله (ص) به‌ویژه در محیط زندگی ایشان و حتی قبل از اسلام، به دلیل فراوانی زنان نسبت به مردان، ازدواج متعدد بود. و همان‌گونه که معلوم است، راه‌حل اخلاقی اجتماعیِ پذیرفته‌شده برای این نوع مشکل، به‌جز تعدد همسران نبود. و دلیل این مشکل در آن محیط، جنگ و کارزار مستمر و راهزنی بود و این باعث شد که به‌طور مداوم تعداد بسیاری از مردان کشته شوند، درحالی‌که زنان در منازل خود خانه‌نشین بودند، و معمولاً از منزل خارج نمی‌شدند و هیچ خطری آن‌ها را تهدید نمی‌کرد، و حتی در جنگ‌ها، آن‌ها را به اسارت می‌بردند اما به قتل نمی‌رساندند و این برعکس مردان بود. و درصد بسیار زنان، مشکل اجتماعی در همان محیط را تا درجه‌ای افزایش می‌داد، که بیشتر زنانی که موفق به ازدواج نمی‌شدند، پرچم‌هایی را برمی‌افراشتند و اعلام می‌کردند که مایل به ارتباط جنسی با مردان هستند، و به زنان صاحب‌پرچم‌های قرمز معروف بودند. و بسیاری از مردان، دختران خود را درحالی‌که کوچک بودند، در پدیدۀ مشهور به «زنده‌به‌گور کردن دختران» می‌کشتند، و آن‌هم به دلیل فراوانی زنان در آن جامعه، و عدم دستیابی بسیاری از آنان به همسر، و پناه بردن به شهوت‌رانی، بدون ضابطه و قانونِ اجتماعی بود (مانند ازدواج).

و رسول‌الله (ص) قانونی را برای تنظیم ارتباط جنسی، در چنان جامعه‌ای، در قالب ازدواجی با قانون و ضابطه آوردند، به‌گونه‌ای که نسب‌ها ضایع نشوند. پس تعدد همسران را با قانون اجتماعی که ضامن حق و کرامت زن است، در چنین حالت سرگردانی اجتماعی، تشریع کردند، به‌گونه‌ای که زن وسیله‌ای نباشد، که مردان آن را دست‌به‌دست کنند، مانند زنان صاحب‌پرچم‌ها. بلکه همسری محترم با حقوق قانونی برای مردی باشد. و قانون تعدد همسران ‌که پیامبر (ص) آورد، بهترین راه‌حل برای پدیدۀ اجتماعی سرگردانی زنان بود. و در طی چند سال اندک، پدیده زنده‌به‌گور کردن دختران و صاحبان پرچم‌های قرمز به پایان رسید، این در مورد قانون‌گذاری رسول‌الله (ص) دربارۀ پدیده تعدد همسران برای حل مشکل اجتماعیِ فراوانی تعداد زنان در جامعه بود.

اما در مورد تصرف ایشان (ص)، دلیل آن به‌ویژه ‌این بود که بیشتر مردان ازدواج با چند زن، به دلیل دشواری زندگی و سختی تهیه غذا و امثال آن‌ها، روی‌گردان بودند. پس اقدام رسول‌الله (ص) بر ازدواج با چند زن باوجود تنگ‌دستی ایشان، برای تشویق دیگران بود، و اقدام ایشان خارج از حدود زندگی اجتماعی محیطی که در آن زندگی می‌کردند، نبود که آن محیط به مردانی که در آن زندگی می‌کردند فرض می‌کرد تا با چند همسر ازدواج کنند، تا معضل بزرگ فراوانی زنان نسبت به مردان حل شود، که راه‌حلی اخلاقی باشد و نیاز بیولوژی زنان به جنس مخالف را پُر کند و کرامت او را با تعدد زوجات حفظ نماید.

بعدازاین توضیح اعتقاددارم که از نادانی و بی‌خردی است که بر مردی که هفت زن را به همسری برگزیده اشکال وارد کنند، درحالی‌که در جامعه‌ای زندگی می‌کند، که درصد زنان نسبت به مردان، هفت به یک است. زیرا تو در قرن بیست‌و‌یکم در جامعه‌ای زندگی می‌کنی که درصد زنان نسبت به مرد آن‌یک به یک است و اغلب مردان در آن فقط با یک زن ازدواج می‌کنند، پس ازدواجت با هفت زن در زمان تو جامعۀ تو، اشتباه است، اما همچنین ازدواج آن مرد با یک زن در آن بُرهه از زمان و جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کرد، اشتباه بود و بلکه اشتباهی بزرگ ویران‌کنندۀ جامعه بود، زیرا که باعث به وجود آمدن پدیده‌هایی مانند زنده‌به‌گور کردن دختران و صاحبان پرچم‌ها می‌شد).^([1])

[1]- احمدالحسن، صفحه رسمی فیسبوک،23/06/1392.

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت

شبهات حول حقانیت حضرت محمد ; هر کسی که ادعا می کند از سوی خدا می باشد حتما باید با خود معجزه ای بیاورد

شبهات حول حقانیت حضرت محمد ; هر کسی که ادعا می کند از سوی خدا می باشد حتما باید با خود معجزه ای بیاورد : 

بسیاری گمان می‌کنند که معجزه راهی ثابت برای شناخت فرستاده  خدا است، اما آیا تمام فرستادگان  الهی معجزه داشتند؟

 ما در کتب انبیایی همچون (حجی) و (یوئیل) و (ملاکی)... که  مسیحیان و یهودیان به آن معتقدند،  معجزه‌ای شاهد نیستیم پس یا  آن  انبیاء معجزه‌ای نداشتند که در کتاب‌هایشان ذکر شود و یا که آن  انبیاء  معجزه داشتند اما در کتبشان بیان نکردند! پس در رابطه با  (اهمیت  معجزه)، این نکته برداشت  می‌شود که اصلاً معجزه را راه  اصلی  شناخت فرستادگان الهی نمی‌دانستند و برای آن اهمیت  بسیاری  قائل نبودند چراکه اگر از اهمیت ویژه برخوردار بود حتماً بیان  می‌شد.

برای نمونه در (یوحنا 10: 41) آمده است:

(و بسیاری نزد او آمده،  گفتند که یحیی هیچ معجزه ننمود و  لکن هر چه یحیی درباره ‌این  شخص گفت، راست است).

 همچنین هنگامی‌که فریسیان از عیسای مسیح تقاضای آیت آسمانی داشتند وی تقاضای آنان را رد  نمود^([1]) و تأسف‌بارتر آنجاست که در جای دیگری حتی بعد از دیدن معجزه، او را رئیس دیوها خطاب  نمودند.^([2])

 در (متی 7: 22) آمده است:

(22 در آن روز بسیاری مرا خواهند گفت: «سرور ما، سرور ما، آیا به نام تو نبوّت نکردیم؟ آیا به نام تو دیوها را بیرون نراندیم؟ آیا به نام تو معجزات بسیار انجام ندادیم؟» 23 امّا به آن‌ها به‌صراحت خواهم گفت، «هرگز شمارا نشناخته‌ام. از من دور شوید، ای بدکاران!»).

ویلیام مک‌دونالد در تفسیر (متی 7: 22 - 23) می‌گوید:

(در روز داوری هنگامی‌که بی‌ایمانان در مقابل مسیح می‌ایستند^([3]) بسیاری به او یادآوری خواهند کرد که به نام او نبوت کرده‌اند یا دیوها را بیرون رانده‌اند یا معجزات بسیاری انجام داده‌اند. همگی به نام او. اما همه اعترافاتشان بیهوده خواهد بود. عیسی به آن‌ها اعلام خواهد نمود که او هیچ‌گاه آن‌ها را نشناخته است یا آن‌ها را به‌عنوان پیروان خود تصدیق نمی‌نماید.

از این آیات می‌آموزیم که تمامی معجزات اصلیت الهی ندارند و تمامی معجزه کنندگان ازنظر الهی معتبر نمی‌باشند. معجزه یعنی این‌که نیرویی ماوراءالطبیعه در کار است. آن نیرو ممکن است الهی یا شیطانی باشد. ابلیس ممکن است به پیروان خود نیرو ببخشد تا دیوها را موقتاً بیرون برانند، بدین منظور که‌ این توهم ایجاد شود که آن معجزه الهی است. او پادشاهی خود را علیه خودش در چنین موردی تقسیم نمی‌کند، بلکه در حال توطئه برای حمله هر چه پلیدتر دیوها در آینده می‌باشد).^([4])

و همچنین به (تثنیه 13: 1 - 3) دقت کنید:

(۱ اگر در میان تو نبی‌ای یا بیننده خواب از میان شما برخیزد، و آیت یا معجزه‌ای برای شما ظاهر سازد، ۲ و آن آیت یا معجزه واقع شود که از آن تو را خبر داده، گفت خدایان غیر را که نمی‌شناسی پیروی نماییم، و آن‌ها را عبادت کنیم، ۳ سخنان آن نبی یا بیننده خواب را مشنو، زیرا که یهُوَه، خدای شما، شمارا امتحان می‌کند، تا بداند که‌ آیا یهُوَه، خدای خود را به‌تمامی دل و به‌تمامی جان خود محبت می‌نمایید؟).

 همچنین در (متی 24: 24) آمده است:

(زیرا که مسیحان کاذب و انبیا کذَبه ‌ظاهرشده، علامات و معجزات عظیمه چنان خواهند نمود که اگر ممکن بودی برگزیدگان را نیز گمراه کردندی).

با توجه به آنچه که ارائه شد، مشخص می‌شود که معجزه راه اصلی شناخت فرستادگان خدا نمی‌باشد.

[1]- مرقس 8: 10 - 12

[2]- متی 12: 22 - 24

[3]- مکاشفه ۲۰‌: ۱۱ - ۱۵

[4] -https://goo.gl/zLMDvA

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت